4- حسن گويد: يعنى هر كه در دنيا گمراه است، در آخرت، گمراه‌تر است، زيرا توبه او قبول نمى‌شود. زجاج هم اين قول را اختيار كرده است و گويد: مقصود اين است كه: هر كس در اين جهان كور باشد و از هدايت خداوند، استفاده نكند و تائب نگردد، در آخرت كورتر و گمراه‌تر است، زيرا راهى بسوى هدايت، نمى‌يابد.

نظم آيات:

در باره اتصال‌( يَوْمَ نَدْعُوا كُلَّ أُناسٍ بِإِمامِهِمْ‌) وجوهى گفته‌اند:

1- در آيه پيش در باره تفضيل بنى آدم، سخن گفت. در اين آيه بيان كرد كه اين تفضيل، در روز قيامت است، زيرا آن روز، اهل هدايت، به ثواب خود مى‌رسند.

2- اين آيه متصل است به‌( إِنَّ عَذابَ رَبِّكَ كانَ مَحْذُوراً) يعنى: بترسيد از روزى كه هر امتى را بنام پيشوايش بخوانند.

3- متصل است به «يعيدكم» يعنى: شما را روزى باز مى‌گرداند كه ...

4- سابقاً در باره اهل ايمان و اهل كفر، سخن گفته بود. در اين آيه، بيان كرد كه: چه پاداشهايى براى اهل ايمان و چه كيفرهايى براى اهل كفر مهيا كرده است.

اين كيفرها و پاداشها مطابق آن چيزى است كه در كتابهاى آسمانى، ثبت شده است.

اين وجه، از ابو مسلم است.