برخى براه شر.

2- يعنى: روزى كه مردم را با كتابشان كه بر آنها نازل شده و اوامر و نواهى خدا در آن است، دعوت كرده، گويند: اى اهل تورات، اى اهل قرآن ...

اين معنى از ابن زيد و ضحاك است.

3- جبايى و ابى عبيده گويند: يعنى مردم را با علما و پيشوايانشان كه از آنها پيروى كرده‌اند، دعوت مى‌كنند.

جامع اين اقوال، روايتى است كه به سندهاى صحيح، خاص و عام از امام هشتم (ع) روايت كرده‌اند. حضرت رضا (ع) بنقل از امامان قبل از خود، از پيامبر گرامى نقل كرده است كه:

- آن روز مردم به امام زمان خود و كتاب پروردگار و سنت پيامبرشان، دعوت خواهند شد.

از امام صادق (ع) روايت است كه:

- آيا خدا را ستايش نمى‌كنيد كه چون قيامت فرا رسد، هر قومى را بسوى آنچه دوست مى‌داشته‌اند، مى‌خواند و ما را بسوى پيامبر مى‌خواند؟ شما بسوى ما استغاثه و بهر سو نگاه مى‌كنيد، لكن شما را به بهشت مى‌برند. آن گاه سه بار فرمود: سوگند به خداى كعبه.

4- ابن عباس- به روايتى ديگر- و حسن و ابو العاليه گويند: يعنى مردم را بنامه عملشان مى‌خوانند.

5- محمد بن كعب گويد: مردم را بنام مادرانشان مى‌خوانند.

(فَمَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ بِيَمِينِهِ فَأُولئِكَ يَقْرَؤُنَ كِتابَهُمْ‌): هر كس كه نامه عملش را بدست راستش دهند، با شادى و سرور. نامه عمل خود را مى‌خواند و از خواندن آن بدش نمى‌آيد، زيرا ملاحظه مى‌كند كه برايش پاداش ثبت شده است.

(وَ لا يُظْلَمُونَ فَتِيلًا): از پاداش اعمال آنها پشيزى كم نخواهد شد. قتاده گويد:

فتيل، آن فتيله‌اى است كه در شكاف هسته خورما است. حسن گويد: فتيل در شكم هسته‌