(أَوْ خَلْقاً مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ‌): يا آفريده‌اى كه پيش شما بزرگتر و سختتر باشد. هر چه بشويد از قلمرو قدرت خداوند، خارج نخواهيد شد. سرانجام قيامت فرا مى‌رسد و شما بيد قدرت الهى زنده خواهيد شد. در اينجا خداوند متعال، مطلب را بصورت امر بيان كرده است، تا بيشتر، الزام آور باشد.

ابن عباس و سعيد بن جبير گويند: مقصود، از آفريده‌اى كه پيش آنها بزرگتر و سختتر است، مرگ مى‌باشد. يعنى: اگر شما خود مرگ، هم باشيد، سرانجام خداوند شما را مى‌ميراند و ... بديهى است كه در نظر اولاد آدم، هيچ چيز بزرگتر از مرگ نيست.

مجاهد گويد: مقصود، آسمانها و زمين و كوه‌ها است.

(فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ): هر گاه، اين مطلب را به آنها بگويى، خواهند گفت: چه كسى ما را پس از مرگ، زنده مى‌كند؟! به آنها بگو:

همان كه شما را بار اول از نيستى به هستى آورد، زيرا كسى كه قدرت دارد چيزى را از نيستى به هستى آورد- اگر قدرتش از ميان نرود- برايش سهل‌تر است كه همان چيز را پس از فنا، از نو بسازد، زيرا اختراع هر چيزى از تكرار آن دشوارتر است. اين مطلب را از اينرو، عنوان مى‌كند كه: آنها منكر اين نبودند كه خداوند آنها را از نيستى به هستى آورده است.

(فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُؤُسَهُمْ‌): اما آنها سرهاى خود را از روى مسخرگى و بى‌اعتنايى حركت خواهند داد و به اين مطالب، توجهى نخواهند كرد.

(وَ يَقُولُونَ مَتى‌ هُوَ): و از تو مى‌پرسند: قيامت كى خواهد بود؟

(قُلْ عَسى‌ أَنْ يَكُونَ قَرِيباً): بگو: ممكن است نزديك باشد، زيرا هر چه آمدنى است، دور نيست. حسن مى‌گويد: گويى تو هرگز بدنيا نيامده‌اى و گويى همواره در عالم آخرت بوده‌اى!( يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ‌): اى مردم مشرك، ممكن است روزى كه خداوند بوسيله فرشتگان شما را از قبرها بسوى صحراى محشر فرا مى‌خواند، نزديك‌