[سوره الإسراء (17): آيات 49 تا 52]

(وَ قالُوا أَ إِذا كُنَّا عِظاماً وَ رُفاتاً أَ إِنَّا لَمَبْعُوثُونَ خَلْقاً جَدِيداً (49) قُلْ كُونُوا حِجارَةً أَوْ حَدِيداً (50) أَوْ خَلْقاً مِمَّا يَكْبُرُ فِي صُدُورِكُمْ فَسَيَقُولُونَ مَنْ يُعِيدُنا قُلِ الَّذِي فَطَرَكُمْ أَوَّلَ مَرَّةٍ فَسَيُنْغِضُونَ إِلَيْكَ رُؤُسَهُمْ وَ يَقُولُونَ مَتى‌ هُوَ قُلْ عَسى‌ أَنْ يَكُونَ قَرِيباً (51) يَوْمَ يَدْعُوكُمْ فَتَسْتَجِيبُونَ بِحَمْدِهِ وَ تَظُنُّونَ إِنْ لَبِثْتُمْ إِلاَّ قَلِيلاً (52))

ترجمه:

و گفتند: آيا هنگامى كه استخوان و خاك شده‌ايم، با خلقتى تازه، زنده مى‌شويم؟

بگو: سنگ باشيد يا آهن يا مخلوقى از آنها كه در نظرتان بزرگ است. خواهند گفت:

چه كسى ما را زنده مى‌كند؟ بگو: همان كه بار اول شما را آفريده است. اما آنها سرهاى خود را- با مسخرگى- بسوى تو تكان داده، گويند: قيامت، كى خواهد بود؟ بگو: ممكن است نزديك باشد. روزى كه شما را بخواند و حمدكنان او را اجابت كرده، گمان كنيد كه جز مدت كمى توقف نكرده‌ايد.

قرائت:

در باره «اءِذا و اءِنا» در سوره رعد، بحث شده و احتياجى به اعاده آن نيست.