نعمتهاى خداوند در ساير ايام، بيفكن. همين معنى از امام صادق (ع) نيز روايت شده است.

3- ابو مسلم گويد: منظور سنتها و افعال خداوند است كه بصورت انعام يا انتقام در ميان بندگان وقوع يافته است. در حقيقت «ايام» زمان وقوع سنن و افعال خداوند هستند. اين قول جامع دو قول سابق است.

(إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ): در اين يادآورى براى كسانى كه عادت بصبر دارند و شكر نعمت بجاى مى‌آورند، دلائلى روشن است. در اينجا صبر و شكر را جمع كرده است زيرا مؤمن يا گرفتار بلائى است كه صبر مى‌كند يا برخوردار از نعمتى است كه شكر مى‌كند، بنا بر اين صبر و شكر از خصال مؤمنين است، علاوه بر اين، هيچ تكليفى خالى از صبر و شكر نيست.

(وَ إِذْ قالَ مُوسى‌ لِقَوْمِهِ اذْكُرُوا نِعْمَةَ اللَّهِ عَلَيْكُمْ إِذْ أَنْجاكُمْ مِنْ آلِ فِرْعَوْنَ يَسُومُونَكُمْ سُوءَ الْعَذابِ وَ يُذَبِّحُونَ أَبْناءَكُمْ وَ يَسْتَحْيُونَ نِساءَكُمْ‌): بياد آور كه موسى بقوم خود گفت: ياد آوريد هنگامى كه خداوند نعمت خود را شامل حال شما كرد و شما را از آل فرعون- كه عذابتان مى‌كردند و پسرانتان را سر مى‌بريدند و زنانتان را بمنظور بردگى زنده مى‌گذاشتند- نجات بخشيد.

(وَ فِي ذلِكُمْ بَلاءٌ مِنْ رَبِّكُمْ عَظِيمٌ‌): و در اين حوادث، آزمايش بزرگى بود از جانب خداوند. تفسير اين آيه در سوره بقره گذشت.

در سوره بقره، يذبحون بدون واو عطف و در اينجا با واو عطف آمده. فراء گويد:

عطف صحيح است زيرا عذاب آنها غير از ذبح بود، بدون عطف هم صحيح است تا تفسير باشد.