[سوره الرعد (13): آيات 35 تا 37]

(مَثَلُ الْجَنَّةِ الَّتِي وُعِدَ الْمُتَّقُونَ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ أُكُلُها دائِمٌ وَ ظِلُّها تِلْكَ عُقْبَى الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ عُقْبَى الْكافِرِينَ النَّارُ (35) وَ الَّذِينَ آتَيْناهُمُ الْكِتابَ يَفْرَحُونَ بِما أُنْزِلَ إِلَيْكَ وَ مِنَ الْأَحْزابِ مَنْ يُنْكِرُ بَعْضَهُ قُلْ إِنَّما أُمِرْتُ أَنْ أَعْبُدَ اللَّهَ وَ لا أُشْرِكَ بِهِ إِلَيْهِ أَدْعُوا وَ إِلَيْهِ مَآبِ (36) وَ كَذلِكَ أَنْزَلْناهُ حُكْماً عَرَبِيًّا وَ لَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْواءَهُمْ بَعْدَ ما جاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ ما لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَ لا واقٍ (37))

ترجمه:

بهشتى كه بمردم متقى وعده شده و نهرها از زير آن روان است و خوردنى و سايه آن هميشگى است، بيمانند است. اين است سر انجام كار اهل تقوى و سر انجام كار كافران، آتش است. و آنان كه كتاب را بر آنها نازل كرده‌ايم، به آنچه بر تو نازل شده، شادند و از احزاب، كسانى هستند كه منكر بعضى از آن مى‌شوند. بگو: همانا مأمورم كه خداى يكتا را پرستش كنم و براى او شريك قرار ندهم، بسوى او دعوت مى‌كنم و بازگشت من بسوى اوست و همچنين قرآن عربى را بر تو نازل كرديم و اگر بعد از آنكه براى تو اسباب حصول علم فراهم شده است، هوى و هوسهاى آنها را پيروى كنى، براى‌