[سوره الرعد (13): آيات 30 تا 31]

(كَذلِكَ أَرْسَلْناكَ فِي أُمَّةٍ قَدْ خَلَتْ مِنْ قَبْلِها أُمَمٌ لِتَتْلُوَا عَلَيْهِمُ الَّذِي أَوْحَيْنا إِلَيْكَ وَ هُمْ يَكْفُرُونَ بِالرَّحْمنِ قُلْ هُوَ رَبِّي لا إِلهَ إِلاَّ هُوَ عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ وَ إِلَيْهِ مَتابِ (30) وَ لَوْ أَنَّ قُرْآناً سُيِّرَتْ بِهِ الْجِبالُ أَوْ قُطِّعَتْ بِهِ الْأَرْضُ أَوْ كُلِّمَ بِهِ الْمَوْتى‌ بَلْ لِلَّهِ الْأَمْرُ جَمِيعاً أَ فَلَمْ يَيْأَسِ الَّذِينَ آمَنُوا أَنْ لَوْ يَشاءُ اللَّهُ لَهَدَى النَّاسَ جَمِيعاً وَ لا يَزالُ الَّذِينَ كَفَرُوا تُصِيبُهُمْ بِما صَنَعُوا قارِعَةٌ أَوْ تَحُلُّ قَرِيباً مِنْ دارِهِمْ حَتَّى يَأْتِيَ وَعْدُ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ لا يُخْلِفُ الْمِيعادَ (31))

ترجمه:

همچنين ترا در ميان امتى فرستاديم كه پيش از او امتهاى ديگرى بوده‌اند، تا آنچه بتو وحى كرده‌ايم بر ايشان تلاوت كنى. حال آنكه آنها به «رحمان» كفر مى‌ورزند.

بگو: «رحمان» پروردگار من است كه جز او خدايى نيست. بر او توكل مى‌كنم و بازگشت من بسوى اوست. و اگر قرآنى باشد كه كوه‌ها را بحركت در آورد يا زمين را قطعه قطعه كند يا مردگان را به سخن در آورد، همين است. بلكه هر امرى بدست‌