جبائى و ابو مسلم گويند: منظور دوستى و يارى مؤمنان و دفاع از آنهاست.

صله رحم نيز در اين معنى داخل است.

جابر از امام باقر روايت كرده است كه پيامبر فرمود:

«بر الوالدين و صلة الرحم يهونان الحساب»

يعنى: نيكى به پدر و مادر و صله رحم، حساب را آسان مى‌سازد. سپس همين آيه را تلاوت كرد.

محمد بن فضيل از امام هفتم (ع) روايت كرده است كه منظور از اين آيه، صله آل محمد 6 است كه بعرش آويزان است و مى‌گويد: خدايا هر كه مرا نزديك شود به او نزديك باش و هر كه مرا بِبُرد از او ببر و اين موضوع در باره هر رحمى كليت دارد.

وليد بن ابان روايت كرده است كه از امام رضا (ع) سؤال كردم: آيا بجز زكات، در مال انسان حق ديگرى هست؟ فرمود: آرى. خداوند مى‌فرمايد:( وَ الَّذِينَ يَصِلُونَ ...)

(وَ يَخْشَوْنَ رَبَّهُمْ‌): و از خداوند مى‌ترسند و قطع رحم نمى‌كنند.

(وَ يَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ‌): در اينباره قبلا (آيه 18) گفتگو كرده‌ايم.

هشام بن سالم از امام صادق (ع) روايت كرده است كه: منظور از سوء حساب، اين است كه همه زشتيهاى آنها را به حساب مى‌آورند و به حسنات آنها كارى ندارند. اين عمل چيزى جز «استقصاء» (بحساب آوردن معاصى بطور دقيق) نيست.

حمّاد بن عثمان از امام صادق (ع) روايت كرده است كه به مردى فرموده: چه كارى به برادر دينيت دارى؟ گفت: فدايت گردم. از او طلبى داشتم و از او بطور كامل دريافت كردم. امام فرمود: مرا از گفتار خداوند:(وَ يَخافُونَ سُوءَ الْحِسابِ) خبر ده، آيا آنها مى‌ترسند كه خداوند بر آنها ستمى روا دارد؟ نه بخدا. آنها مى‌ترسند كه بطور دقيق و از روى استقصا به حساب اعمالشان رسيدگى شود.

(وَ الَّذِينَ صَبَرُوا ابْتِغاءَ وَجْهِ رَبِّهِمْ‌): و آنان كه در راه انجام اوامر پروردگار و در مقابل امراض و عقوبتها شكيبا هستند و از معاصى خداوند حذر مى‌كنند و منظور آنها از اين شكيبايى طلب ثواب از خداوند متعال است. زيرا طلب وجه خداوند، يعنى طلب خداوند و طلب خداوند، يعنى طلب پاداش خداوند. عرب وقتى بخواهد