يعنى نه تحمل سرماى سايه روز را دارد و نه تحمل سرماى سايه شب را.

جمع «فى‌ء» افياء» و «فيوء» است. شاعر گويد:

يعنى: مال را همچون سايه‌هايى مى‌نگرم كه گاهى باز مى‌گردد و گاهى صاحب آن براى اينكه از دست نرود، آن را با ريسمان مى‌بندد.

نابغه جعدى گويد:

يعنى: سلام خداوند، صبحگاهان به اهل بهشت، مى‌رسد، در حالى كه سايه‌هاى بهشت، يك نواخت است.

اليمين و الشمائل: در اينجا كلمه اول را مفرد و دومى را جمع آورده است، زيرا مقصود از «يمين» هم ايمان و جمع است.

شاعر گويد:

يعنى: بدهان‌هاى شماتت كنندگان سنگ است، اگر مصيبت شير بچه‌ام كه در ميان شيران جاى داشت، مرا واژگون كرد. (در اينجا منظور از «فى» افواه است).

داخر: خاضع و كوچك. شاعر گويد:

يعنى: جز كسى كه كوچك و خوار است و كسى كه در سوراخى تنگ، در غير از زمين تو مخفى و زندانى است، باقى نماند.

مقصود:

اكنون خداوند متعال مردم مشرك را تهديد كرده، مى‌فرمايد:

(أَ فَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُوا السَّيِّئاتِ‌): در اينجا لفظ استفهام، بكار برده است، لكن مقصود انكار است.

(أَنْ يَخْسِفَ اللَّهُ بِهِمُ الْأَرْضَ‌): مردمى كه براى توهين پيامبر و خاموش كردن نور