بهشتهاى عدنى كه داخل آن مى‌شوند و نهرها از زير آن جارى است و براى آنهاست در بهشتها هر چه كه خواهند. چنين، خداوند مردم متقى را پاداش مى‌دهد. آنان كه فرشتگان بپاكى قبض روحشان كرده، و به آنها گويند: سلام بر شما. بپاداش كردارتان داخل بهشت شويد. مگر جز اين انتظار دارند كه فرشتگان سوى ايشان بيايند يا فرمان پروردگارت بيايد؟! پيش از آنها نيز مردمى چنين كردند و خداوند بر آنها ظلم نكرد، بلكه آنها بر خود ظلم كردند. و كيفرهاى زشت كردارشان به آنها رسيد و جزاى مسخرگى‌هاى خود را ديدند.

اعراب:

ما ذا: مبتدا يعنى «اىّ شى‌ءٍ» و بمنزله يك كلمه است.

خيراً: منصوب و جواب «ما ذا» يعنى «انزل خيراً»( لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ): ممكن است تفسير باشد براى «خيرا» و ممكن است آغاز كلام باشد.

(لَنِعْمَ دارُ الْمُتَّقِينَ‌): مخصوص بمدح حذف شده. يعنى: «لنعم دار المتقين دار الآخرة».

(جَنَّاتُ عَدْنٍ‌): بيان براى‌(دارُ الْمُتَّقِينَ) و خبر مبتداى محذوف. ممكن است مبتدا و مخصوص بمدح باشد.

مقصود:

در آيات پيش، گفتار كافران را در باره قرآن كريم نقل كرد، اكنون بنقل گفتار مؤمنان، در اين باره پرداخته، مى‌فرمايد:

(وَ قِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا خَيْراً): به آنان كه از شرك و معصيت، پرهيز كردند، گفته مى‌شود: پروردگار شما چه نازل كرده است؟ گويند: خير، زيرا قرآن، سراسر هدايت و شفا و خير است.

(لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ): ممكن است اين جمله، آغاز كلام خداوند باشد، نه دنباله كلام پرهيزكاران. يعنى: براى نيكوكاران در اين دنيا نيكى است، تا