درخواست مى‌كند كه در روز قيامت، آنها را بيامرزد و اگر كافر بودند، چنين دعائى نمى‌كرد. بخصوص كه در باره آزر قرآن مى‌گويد:(فَلَمَّا تَبَيَّنَ لَهُ أَنَّهُ عَدُوٌّ لِلَّهِ تَبَرَّأَ مِنْهُ) (توبه 114: وقتى فهميد كه آزر دشمن خداست، از او بيزارى جست) بنا بر اين معلوم مى‌شود كه آزر پدر ابراهيم نبوده، بلكه عمو يا جدّ مادريش بوده است.

برخى گويند: او براى پدر خود آزر دعا كرد، زيرا آزر وعده كرده بود كه مسلمان شود و چون اسلام نياورد و در حال كفر بمرد، ابراهيم از او تبرى جست.

لكن اين مطلب صحيح نيست، زيرا ابراهيم وقتى دعا كرد كه بسن پيرى رسيده و صاحب فرزندانى شده بود، در اين وقت، مسلم دانسته بود كه آزر، كافر و دشمن خداست، بنا بر اين دعا كردن، براى او صحيح نيست.

(وَ لِلْمُؤْمِنِينَ يَوْمَ يَقُومُ الْحِسابُ‌): همچنين دعا مى‌كند كه خداوند در روز قيامت، مغفرت خود را شامل حال مؤمنان گرداند. برخى گويند: يعنى روزى كه وقت حساب ظاهر مى‌شود.

نظم آيات:

اين آيات، متصل به سابق هستند، زيرا سابقاً از پرستش بتها نهى و به پرستش خداوند امر كرد. بدنبال آن بنقل سر گذشت ابراهيم پرداخت، كه سخت با بت‌پرستى مبارزه مى‌كرد و طرفدار توحيد و يكتا پرستى بود.

برخى گويند: عطف است بر:(وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى‌ بِآياتِنا).

برخى گويند: نظر به اينكه سابقاً فرمود:(وَ آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ) بدنبال آن بنقل دعاى ابراهيم پرداخته، خاطر نشان كرد كه دعاى او را مستجاب كرده است.