علت اينكه: خانه را توصيف كرده است به «محرم» اين است كه احدى بدون احرام حق ندارد به آن نزديك شود. برخى گويند: علت اين است كه: امورى كه در جاهاى ديگر، مباح شمرده شده، در اين خانه حرام است. برخى هم گفته‌اند: مقصود از «محرم» «عظيم الحرمة» است.

(رَبَّنا لِيُقِيمُوا الصَّلاةَ): پروردگارا، من آنها را در اين وادى ساكن كرده‌ام، كه بر نماز مداومت داشته، به شرايط آن قيام كنند. لام متعلق است به «اسكنت» كلمه «ربنا» ميان آنها فاصله شده و اين امر، پسنديده است. چنان كه شاعر گويد:

يعنى: هنگامى كه مردم سرگرم كارهاى خويش هستند، اى زريق، مال را مثل روبهان براى خود ذخيره كن (يعنى يا زريق).

(فَاجْعَلْ أَفْئِدَةً مِنَ النَّاسِ تَهْوِي إِلَيْهِمْ‌): ابراهيم از خداوند مسألت مى‌كند كه دلهاى مردم را متوجه آن سرزمين گرداند تا ذريه‌اش را دوست دارند و با آنها انس گيرند و وسائل زندگى و امور اقتصادى آنها تأمين گردد. بديهى است كه اگر خداوند دلهاى مردم را بخاطر حج و عمره و تجارت، متوجه آنجا نمى‌كرد، زندگى بر ساكنان آنجا دشوار بود.

سعيد بن جبير گويد: اگر مى‌گفت: «افئدة الناس» يهوديان و مسيحيان و مجوسيان نيز حج مى‌كردند. لكن گفته است:(مِنَ النَّاسِ) و منظور فقط مسلمانان است.

مجاهد گويد: اگر «افئدة الناس» مى‌گفت، فارس و روم نيز براى حج، ازدحام مى‌كردند.

از امام باقر (ع) روايت است كه: مردم مأمورند كه اين سنگها را طواف كنند، آن گاه بسوى ما كوچ كرده، ولايت خود را بما اعلام و ما را يارى كنند. سپس اين آيه را قرائت كرد.

ابن عباس و قتاده گويند: مقصود از(تَهْوِي إِلَيْهِمْ) تمايل مردم بذريه ابراهيم است.

ابو مسلم گويد: منظور فرود آمدن مردم بر آنهاست، زيرا مكه در گودى‌