عظمت آنهاست.

(وَ أَنْزَلَ مِنَ السَّماءِ ماءً فَأَخْرَجَ بِهِ مِنَ الثَّمَراتِ رِزْقاً لَكُمْ‌): و از آسمان باران نازل كرد و بوسيله آب باران، گياهان و درختان را برويانيد تا روزى شما را به شما برساند.

(وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْفُلْكَ لِتَجْرِيَ فِي الْبَحْرِ بِأَمْرِهِ‌): و كشتى‌ها و ساير مركبهاى دريايى را براى شما رام كرد، تا بامر خداوند در دريا بجريان در آيند. علت اينكه مى‌گويد، به امر خدا، اين است كه حركت كشتيها به باد است و باد در فرمان خداست.

(وَ سَخَّرَ لَكُمُ الْأَنْهارَ): و رودها را كه از آب باران بجريان در مى‌آيند، براى شما رام كرد و در واديها جارى ساخت.

(وَ سَخَّرَ لَكُمُ الشَّمْسَ وَ الْقَمَرَ): خورشيد و ماه را در مسيرى به حركت در آورد كه به شما نفع برسد و شما از نور و ساير فوايد آنها استفاده كنيد و ميوه‌ها و ثمر درختان و گياهان بوسيله آنها پخته و رسيده شوند و نعمت الهى براى شما كامل گردد.

(دائِبَيْنِ‌): اين برنامه، براى ماه و خورشيد، هميشگى است. آنها هميشه- بدون لحظه‌اى سستى- در كارند تا انسان نانى بكف آرد و براحت بخورد.

(وَ سَخَّرَ لَكُمُ اللَّيْلَ وَ النَّهارَ): شب و روز را نيز براى شما رام و آماده كرد تا شبها در زير پرده سياه تاريكى بياراميد و روزها در روشنى خورشيد طلب معاش كنيد.

(وَ آتاكُمْ مِنْ كُلِّ ما سَأَلْتُمُوهُ‌): انسان هر چه از خداوند مسألت كند، به او عطا مى‌كند: سلامت، نجات، ثروت، فرزند، عزت، آسان شدن كارها و گشايش سينه‌ها. خلاصه اينكه: از بركت دعا انسان مى‌تواند اين نعمت‌ها را از خداوند بگيرد. به شرطى كه سبب فسادى در دين يا زيانى به كسى نشود. بنا بر اين انسان در همه حال به خداوند نيازمند و در نعمتهاى بيكران او غوطه‌ور است. در اينجا «من» براى تبعيض و مفاد جمله اين است كه برخى از آنچه سؤال مى‌كنيد، به شما مى‌دهد، نه همه را.

بديهى است كه خواسته‌هايى كه فسادى در دين يا زيانى بديگرى در برداشته باشد، هرگز به انسان داده نمى‌شوند. برخى گويند: يعنى از هر چه مورد نياز شماست، به شما