رام كرد تا به امر او در دريا به حركت در آيد و رودها را براى شما رام نمود. و خورشيد و ماه را كه همواره در حركتند و شب و روز را براى شما مسخر كرد و از هر چه سؤال كرديد به شما داد و اگر نعمتهاى خدا را بشماريد، آنها را نخواهيد شمرد. انسان بخود ستمكاران و كفران كننده نعمتهاست.

شماره آيات:

بنا بر عدد كوفيان و مدنيان چهار آيه و بنا بر شمارش ديگران سه آيه است.

اختلاف در(اللَّيْلَ وَ النَّهارَ) است.

قرائت:

زيد به نقل از يعقوب، «من كل» به تنوين قرائت كرده است. قرائت ابن عباس و حسن و امام باقر (ع) و امام صادق (ع) و ضحاك و عمرو بن قائد نيز همين است. ديگران بدون تنوين خوانده و اضافه به ما بعد كرده‌اند.

در صورتى كه به تنوين خوانده شود، بخاطر اين است كه مفعول در كلام ذكر شده است. يعنى: به شما داده است آنچه را خواسته‌ايد از هر چيزى. ضحاك گويد: طبق اين قرائت، «ما» حرف نفى است. يعنى: از هر چيزى كه سؤال نكرده‌ايد بشما داده است.

در صورتى كه: كلمه را بدون تنوين و مضاف، بخوانيم، مفعول محذوف خواهد بود.

لغت:

خلال: دوستى ميان دو كس. مصدر باب مفاعله. امرء القيس گويد:

يعنى از ترس هلاك شدن، از عشق ايشان خوددارى كردم. من نه نسبت به دوستى كينه دارم و نه مورد كينه واقع شده‌ام.

ممكن است: «خلال» جمع «خله» (دوست) باشد مثل قله و قلال.

دؤوب: انجام دادن عملى از روى عادت. اسم فاعل آن «دائب» است.

اعراب:

يقيموا: فعل مضارع مجزوم. در باره جزم آن سه وجه است: