(يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ) آن گاه خانه قبر را تا آنجا كه چشم او كار مى‌كند، برايش وسعت مى‌دهند. سپس درى از بهشت بروى او مى‌گشايند و به او مى‌گويند: همچون جوانى شاداب، بخواب و ديده روشن باش، زيرا خداوند متعال مى‌فرمايد:(أَصْحابُ الْجَنَّةِ يَوْمَئِذٍ خَيْرٌ مُسْتَقَرًّا وَ أَحْسَنُ مَقِيلًا) (فرقان 24: اهل بهشت در آن روز، بهترين و آرامترين جايگاه دارند) و اگر اين شخص، دشمن پروردگار باشد، زشتترين و بدبوترين افراد نزد او آمده، گويد: ترا نويد مى‌دهم به حميم جهنم و عذاب آن. او غسل دهنده خود را مى‌شناسد و حاملان جنازه خود را سوگند مى‌دهد كه او را بسوى قبر نبرند. هنگامى كه داخل قبر مى‌شود، دو فرشته قبر، نزد او آمده، كفنش را مى‌گشايند و به او مى‌گويند: پروردگار تو كيست؟

دين تو چيست؟ پيامبر تو كيست؟ گويد: نمى‌دانم! گويند: هرگز ندانستى و هدايت نيافتى! آن گاه با آن آلت كوبنده‌اى كه دارند، چنان بر سر او فرو مى‌آورند كه بجز جن و انس، تمام جانداران صداى آن را مى‌شنوند. سپس درى از جهنم به روى او مى‌گشايند و به او مى‌گويند: ببدترين حال در اينجا بخواب. در اين جايگاه تنگى كه از شدت تنگى مغز را از ميان ناخن و گوشت، خارج مى‌سازد. آن گاه خداوند مارها و عقربها و ديگر حشرات را بر او مسلط مى‌سازد، تا وقتى كه از قبر خارج گردد. او همواره آرزوى فرا رسيدن قيامت مى‌كند تا از شر اين دوران خلاص گردد. از عذاب قبر به خداوند پناه مى‌بريم!( وَ يُضِلُّ اللَّهُ الظَّالِمِينَ وَ يَفْعَلُ اللَّهُ ما يَشاءُ): خداوند ستمكاران را بر قول ثابت، استوار نمى‌دارد و آنها را گمراه مى‌كند و هر كارى بخواهد انجام مى‌دهد، از قبيل: مهلت، انتقام، فشار قبر، سؤال نكير و منكر و هيچگونه اعتراضى بر او نيست و احدى را نرسد كه او را منع كند. بدين ترتيب، خداوند در آيه مورد بحث، هم ترغيب مى‌كند و هم تهديد. سپس پيامبر گرامى را مخاطب ساخته، مى‌فرمايد:

(أَ لَمْ تَرَ إِلَى الَّذِينَ بَدَّلُوا نِعْمَتَ اللَّهِ كُفْراً): احتمالا يعنى: به اين كفار نمينگرى كه مقام نبوت ترا شناختند و به اين نعمت بزرگ الهى پى بردند آن گاه كفر ورزيدند