قومى كه بهلاكت رسنده هستند. ابن زبعرى گويد:

يعنى: اى رسول پادشاه، زبان من اشتباه مرا اصلاح مى‌كند. هنگامى كه بهلاك برسم.

انداد: امثال و كسانى كه با هم ضديت و رقابت دارند. شاعر گويد:

يعنى: سرهاى مردم متنعمى كه با يكديگر رقيبند به امير المؤمنين، اهدا مى‌شود.

اعراب:

جهنم: بدل از(دارَ الْبَوارِ).

يصلونها: در محل نصب و حال از «قومهم» يا «جهنم» يا هر دو. مثل‌(فَأَتَتْ بِهِ قَوْمَها تَحْمِلُهُ) (مريم 27)

مقصود:

در آيات پيش، در باره سخن طيب، سخن گفت: اكنون در باره پاداش و اجر آن مى‌فرمايد:

(يُثَبِّتُ اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا بِالْقَوْلِ الثَّابِتِ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ):

خداوند مردم مؤمن را بخاطر اينكه بر قول خود ثابت و استوار مانده‌اند، در كرامت و پاداش خود استوار مى‌دارد. منظور از «قول ثابت» همان كلمه ايمان است كه بوسيله براهين محكم به اثبات رسيده است.

برخى گويند: يعنى خداوند مؤمنين را به سبب كلمه توحيد و حرمت آن در زندگى دنيا استوار و ثابتقدم مى‌سازد، تا لغزش پيدا نكنند و از راه حق گمراه نشوند و همچنين آنها را استوار و ثابتقدم مى‌سازد، تا از راه بهشت نيز در آخرت لغزش پيدا نكنند و گمراه نشوند.

ابو مسلم گويد: يعنى آنها را در زندگى دنيا در زمين مستقر مى‌سازد و آنها را