بيان مى‌كنند.

(وَ يَضْرِبُ اللَّهُ الْأَمْثالَ لِلنَّاسِ لَعَلَّهُمْ يَتَذَكَّرُونَ‌): خداوند مثلها را براى مردم ذكر مى‌كند كه بينديشند و مقصود او را دريابند.

(وَ مَثَلُ كَلِمَةٍ خَبِيثَةٍ كَشَجَرَةٍ خَبِيثَةٍ): ابن عباس و انس و مجاهد گويند: يعنى كلمه كفر و شرك، مثل درخت خبيث حنظل است. ابو على گويد: يعنى سخنى كه در راه معصيت خداست، بدرخت پليد حنظل مى‌ماند. حسن گويد: درخت خبيث، همان درختى است كه اصل و ريشه محكمى ندارد. برخى گويند: گياهان انگلى است كه به شاخ و برگ درختان ديگر مى‌پيچند و از آنها تغذيه مى‌كنند و خود ريشه‌اى در زمين ندارند. ابو الجارود از امام باقر (ع) روايت كرده است كه: اين مثل، براى بنى اميه است.

(اجْتُثَّتْ مِنْ فَوْقِ الْأَرْضِ ما لَها مِنْ قَرارٍ): درخت پليدى كه ريشه آن از زمين برآمده و قرار و آرامى ندارد، زيرا باد آن را به اين طرف و آن طرف، پرتاب مى‌كند. چنان كه اين درخت، ثبات و بقا و نفعى ندارد، كلمه پليد نيز بصاحب خود نفعى و خيرى نمى‌رساند.

از ابن عباس نقل شده است كه خداوند چنين درختى را هنوز نيافريده است و اين فقط مثلى است.

اين قول، بسيار پسنديده است، زيرا حنظل و نظائر آن، نتايج دارويى و درمانى دارند.