خانه و اختيار دار نيز «بعل» گويند.

روع: ترساندن.

تفسير:

در اينجا خداى سبحان داستان ابراهيم و لوط را بدنبال داستانهاى گذشته بيان ميكند.

(وَ لَقَدْ جاءَتْ رُسُلُنا إِبْراهِيمَ بِالْبُشْرى‌) و منظور از اين فرستادگان فرشتگان هستند، و در اينكه چند فرشته بوده‌اند اختلاف است، ابن عباس گفته: سه تا بوده‌اند، جبرئيل و ميكائيل و اسرافيل، و در روايتى كه از امام صادق 7 روايت شده عدد آنها چهار تا ذكر شده و نام چهارمى آنها كروبيل بوده است. و برخى گفته‌اند: نه تا، و سدّى گفته: يازده تا بوده‌اند. كه همگى بصورت جوانانى امرد وارد شدند.

(إِبْراهِيمَ بِالْبُشْرى‌) حسن و سدى و جبائى گفته‌اند: اينان با نويد و بشارت به ولادت اسحاق و نبوت او و ولادت يعقوب پس از اسحاق آمدند، و در روايتى كه از امام باقر 7 روايت شده فرمود: اين بشارت بولادت اسماعيل 7 از هاجر بود، و برخى گفته‌اند: بشارت بهلاكت قوم لوط بود.

(قالُوا سَلاماً قالَ سَلامٌ) يعنى فرستادگان ما به ابراهيم سلام كردند، و برخى گفته‌اند: يعنى بسلامتى رسيده‌اى، كه خدا بتو سلامتى عطا فرموده، و بهر صورت اين جمله تحيت فرشتگان بابراهيم 7 بوده، و ابراهيم نيز در جواب آنها سلام گفت.

(فَما لَبِثَ أَنْ جاءَ بِعِجْلٍ حَنِيذٍ) يعنى طولى نكشيد كه ابراهيم روى عادتى كه در پذيرايى ميهمان و آوردن طعام و خوراك براى ايشان داشت گوساله‌اى بريان براى آنها آورد، و اين بدانجهت بود كه خيال كرد آنها ميهمان هستند چون بصورت بشر بودند، و ابراهيم هم كه ميهمان دوست بود و فرشتگان نيز با بهترين هيئت و صورت بشرى بنزد او آمده بودند. و بهمين سبب شتاب در آوردن غذا براى مهمان سنت گرديده.

و چنانچه در شرح لغات گفتيم در معناى حنيذ اختلاف است، ابن عباس و مجاهد