[سوره هود (11): آيه 44]

(وَ قِيلَ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي وَ غِيضَ الْماءُ وَ قُضِيَ الْأَمْرُ وَ اسْتَوَتْ عَلَى الْجُودِيِّ وَ قِيلَ بُعْداً لِلْقَوْمِ الظَّالِمِينَ (44))

ترجمه:

و گفته شد اى زمين آب خود را فرو بر، و اى آسمان (باران را) بازگير، و آب فرو رفت، و فرمان انجام شد، و كشتى بر (كوه) جودى قرار گرفت، و گفته شد دورى (از رحمت حق) بر گروه ستمكاران باد (44).

شرح لغات:

بلع: فرو بردن چيز است از راه حلق بدرون.

اقلاع: كندن از بيخ، بطورى كه اثرى از آن بجاى نماند.

تفسير:

در اين آيه خداى سبحان اوضاع پس از طوفان را بيان فرموده.

(وَ قِيلَ يا أَرْضُ ابْلَعِي ماءَكِ) يعنى خداى سبحان بزمين فرمود: آب خود را كه از چشمه‌ها جوشيده بود فرو بر كه ديگر بر روى تو آبى باقى نماند. و با اين جمله خبر ميدهد كه در كمترين مدت آب فرو رفت.

(وَ يا سَماءُ أَقْلِعِي) يعنى خداى تعالى بآسمان فرمود: اى آسمان از باران خوددارى كن، و اين جمله نيز خبر ميدهد كه ابرها بيكسو رفت و در أسرع وقت باران قطع شد.

(وَ غِيضَ الْماءُ) و آب از روى زمين بدرون آن فرو رفت، يعنى زمين آب خود را فرو برد، و گفته‌اند: زمين آب خود و آبى را كه از آسمان آمده بود همه را در خود فرو