(فَسَوْفَ تَعْلَمُونَ) پس بزودى خواهيد دانست كداميك از ما و شما مستحق تمسخر و استهزاء هستيم، و يا معنى جمله اين است كه بزودى كيفر تمسخر خود را خواهيد دانست.

(مَنْ يَأْتِيهِ عَذابٌ يُخْزِيهِ) بحسب ظاهر اين جمله ابتداى سخن ديگرى از نوح 7 است و ارتباطى بما قبل ندارد، ولى بهتر همانست كه بگوئيم اين جمله مربوط بما قبل است يعنى بزودى خواهيد دانست كه عذاب خوار كننده و رسوا كننده در دنيا بسراغ كداميك از ما دو طائفه خواهد آمد.

(وَ يَحِلُّ عَلَيْهِ عَذابٌ مُقِيمٌ) و فرود آيد بر وى عذاب دائم در آخرت.

داستان نوح و كشتى:

حسن گفته است: طول كشتى نوح يكهزار و دويست ذراع بوده و عرض آن ششصد ذراع. و قتاده گفته: طول آن سيصد ذراع و عرضش پنجاه ذراع و ارتفاعش سى ذراع بوده، و در آن در قسمت عرض آن قرار داشت. و ابن عباس گفته: كشتى مزبور مركب از سه طبقه بود، يك طبقه براى مردم، و طبقه ديگر براى چهارپايان، و طبقه سوم براى جانوران و وحوش، بدين ترتيب كه طبقه زيرين جاى وحوش و درندگان و جانوران بود، و طبقه وسط جاى چارپايان، و خود نوح و همراهانش در طبقه بالا جاى گرفتند و هر چه از خوراكى و ساير لوازم بود در همان طبقه بالا جاى دادند. و عايشه از رسول خدا- 6- روايت كرده كه نوح نهصد و پنجاه سال در ميان قوم خود بود و آنها را بخداى تعالى دعوت فرمود. و چون دورانشان بسر آمد درختى غرس كرد و آن درخت بزرگ شد و شاخهاى آن بهر طرف رفت نوح در اينوقت آن را بريد و شروع بساختن كشتى نمود، قوم وى كه او را ميديدند جريان را مى‌پرسيدند و او در جواب ميگفت: كشتى ميسازم. مردم او را مسخره ميكردند و ميگفتند: تو كشتى را در خشكى مى‌سازى پس كجا در آب ميأندازى؟ نوح بدانها ميگفت: بزودى خواهيد دانست! و چون كشتى تمام شد و آب از زمين جوشيد و كوچه‌ها را فرا گرفت، زنى بچه‌اش را كه بسيار دوست داشت بر داشته و بكوهى پناه برد تا همين كه ثلث آن كوه را آب گرفت بالاتر رفت تا ببالاى‌