يعقوب 7 حجت بود، و سلطنت مال يوسف بود، و چون يعقوب از دنيا رفت يوسف او را در تابوتى نهاده بشام آورد و در بيت المقدس او را دفن كرد و يوسف پس از يعقوب حجت خدا بود. پرسيدم: يوسف نيز رسول و نبى بود؟ فرمود: آرى، مگر گفتار خداى عز و جل را نشنيده‌اى كه فرموده:(وَ لَقَدْ جاءَكُمْ يُوسُفُ مِنْ قَبْلُ بِالْبَيِّناتِ)[1]- يوسف پيش از اين با حجتها و دليلهاى روشن براى شما آمد-.

و بسند خود از امام صادق 7 روايت كرده كه فرمود: هنگامى كه يوسف بزندان رفت دوازده ساله بود، هيجده سال نيز در زندان بود، و پس از بيرون آمدن از زندان هشتاد سال زنده بود كه جمعاً يكصد و ده سال ميشود، و چون خداى سبحان نعمتهاى دنيا را بر وى تمام كرد يعنى خاندانش را گرد او جمع كرد، و ديده‌اش را روشن ساخت، و خوابش را تعبير فرمود، و سلطنت و نعمت را بر او فراخ گردانيد، بفكر درخواست نعمت ابدى افتاد و دانست كه اينها دوام ندارد و باقى نميماند از اينرو از خداوند درخواست نعمت هميشگى و فنا ناپذير كرده و اشتياق برفتن بهشت پيدا نمود و مرگ خود را آرزو كرد و در اينباره بدرگاه خداى تعالى دعا كرد، و هيچ پيغمبرى قبل از آن حضرت چنين آرزو و درخواستى نكرد چنانچه احدى از پيغمبران پس از وى نيز چنين تمنّايى نكردند. و بهمين منظور گفت:

(رَبِّ قَدْ آتَيْتَنِي مِنَ الْمُلْكِ) پروردگارا مقام نبوت و سلطنت مصر را بمن ارزانى داشتى.

(وَ عَلَّمْتَنِي مِنْ تَأْوِيلِ الْأَحادِيثِ) و تعبير خواب را نيز بمن تعليم فرمودى.

(فاطِرَ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ) خالق آسمانها و زمين و آفريدگار آنها تو هستى كه آنها را بدون هيچگونه سابقه‌اى آفريدى.

(أَنْتَ وَلِيِّي فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ) ياور و مدبر و نگهبان من تويى كه در دنيا و آخرت متكفل اصلاح كار معاش و معاد من هستى.

(تَوَفَّنِي مُسْلِماً) مرا مسلمان (و در حال تسليم و رضا) بميران. ابن عباس گفته:

هيچ پيغمبرى تمناى شتاب مرگ خود را نكرد جز يوسف 7 كه چون كار

[1]- سوره غافر آيه 34.