[سوره يوسف (12): آيات 58 تا 62]

(وَ جاءَ إِخْوَةُ يُوسُفَ فَدَخَلُوا عَلَيْهِ فَعَرَفَهُمْ وَ هُمْ لَهُ مُنْكِرُونَ (58) وَ لَمَّا جَهَّزَهُمْ بِجَهازِهِمْ قالَ ائْتُونِي بِأَخٍ لَكُمْ مِنْ أَبِيكُمْ أَ لا تَرَوْنَ أَنِّي أُوفِي الْكَيْلَ وَ أَنَا خَيْرُ الْمُنْزِلِينَ (59) فَإِنْ لَمْ تَأْتُونِي بِهِ فَلا كَيْلَ لَكُمْ عِنْدِي وَ لا تَقْرَبُونِ (60) قالُوا سَنُراوِدُ عَنْهُ أَباهُ وَ إِنَّا لَفاعِلُونَ (61) وَ قالَ لِفِتْيانِهِ اجْعَلُوا بِضاعَتَهُمْ فِي رِحالِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَعْرِفُونَها إِذَا انْقَلَبُوا إِلى‌ أَهْلِهِمْ لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ (62))

ترجمه:

و برادران يوسف (براى خريد آذوقه بنزد وى) آمدند، و بر او وارد شدند، يوسف آنها را شناخت ولى آنها يوسف را نشناختند (58) و چون بارشان را بست بدانها گفت: برادر ديگرتان را كه از پدرتان داريد نزد من آريد مگر نمى‌بينيد كه من (چيزى كم نميدهم و پيمانه را تمام ميدهم و بهترين پذيرايى كنندگان هستم (59) و اگر (اينبار) او را همراه خود نياوريد چيزى نزد من نداريد و نزديك من نيائيد (60) گفتند: رضايت پدرش را در اينباره جلب ميكنيم و اينكار را انجام ميدهيم (61) و بغلامان خود گفت: كالاهاى ايشان را دربارهاشان بگذاريد شايد وقتى نزد كسان خود