و علماى بزرگوار ما از ابراهيم كرخى روايت كرده‌اند كه گفت: در خدمت امام صادق 7 بودم كه مردى از اهل مدينه بنزد آن حضرت آمد، امام 7 بدو فرمود: از كجا آمده‌اى؟ و سپس ادامه داد و فرمود: مى‌گويى از اينجا و آنجا آمده‌ام در صورتى كه هدف تو در اين راه نه طلب معاش بوده و نه كارى براى آخرتت كرده‌اى، بنگر تا روز و شبت را بچه چيز سپرى ميكنى! و بدان كه فرشته كريمى موكل بر تو است كه هر چه انجام دهى همه را ثبت ميكند و به اسرار درونيت كه از مردم پنهان ميدارى آگاه و مطلع است، پس شرم داشته باش و هيچ گناهى را كوچك مشمار كه روزى موجب ناراحتيت گردد، و هيچ عمل خوبى را- هر چه هم در نزد تو كوچك باشد و در چشمت اندك آيد- حقير و بيمقدار مشمار كه روزى تو را خوشحال كند (و بكارت آيد). و بدان كه در عاقبت چيزى زيانبخش‌تر از گناه نيست چنانچه از نظر ندامت و پشيمانى هم چيزى زودتر از گناه و خطا پشيمانى نياورد، و براى تدارك آن نيز چيزى بهتر و سريع‌تر از كار نيك و حسنات نيست، براستى كه كار نيك گناه بزرگ را تدارك كند، گناهى قديمى كه از نظر گناهكار فراموش شده باشد، و پس از اينكه ثبت شده آن را محو و نابود سازد چنانچه خداى سبحان فرمود:(إِنَّ الْحَسَناتِ يُذْهِبْنَ السَّيِّئاتِ ذلِكَ ذِكْرى‌ لِلذَّاكِرِينَ).

و از ابى حمزه ثمالى روايت كرده‌اند كه گفت: از يكى از دو امام بزرگوار حضرت باقر و صادق 7 شنيدم كه ميفرمود: هنگامى على 7 رو بمردم كرد و فرمود: چه آيه‌اى نزد شما در قرآن اميدوار كننده‌تر از آيات ديگر است؟

يكى گفت: اين آيه‌(إِنَّ اللَّهَ لا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ ...)[1] فرمود: نيكو است ولى اين آيه نيست. ديگرى گفت: اين آيه‌(مَنْ يَعْمَلْ سُوءاً أَوْ يَظْلِمْ نَفْسَهُ ...)[2] فرمود: اين هم نيكو است اما اين آيه هم نيست. سومى گفت: آيه‌(قُلْ يا عِبادِيَ الَّذِينَ أَسْرَفُوا عَلى‌ أَنْفُسِهِمْ لا تَقْنَطُوا مِنْ رَحْمَةِ اللَّهِ ...)[3] فرمود: آن هم نيكو است ولى آن نيست. چهارمى‌

[1]- سوره نساء آيه 116.

[2] سوره نساء آيه 110.

[3]- سوره زمر آيه 53.