(وَ رَزَقَنِي مِنْهُ رِزْقاً حَسَناً) برخى گفته‌اند: منظور از روزى نيكو در اينجا مقام نبوت است. و حسن گفته: معناى اين جمله آن است كه خداوند مرا بدين خود هدايت كرده و روزى خود را بر من وسيع گردانده، چون مال زيادى داشت. و برخى گفته‌اند: هر نعمتى كه از طرف خداى سبحان بانسان برسد همان روزى وسيع است.

و در اينجا جمله‌اى در تقدير است كه از نظر ادبى جواب استفهام است و آن اين است كه «آيا با چنين نعمتهايى كه خدا بمن داده از عبادت و پرستش او رو بگردانم ...» و اين جمله‌اى است كه از مضمون كلام معلوم گردد و جمله‌هاى بالا بر آن دلالت دارد.

(وَ ما أُرِيدُ أَنْ أُخالِفَكُمْ إِلى‌ ما أَنْهاكُمْ عَنْهُ) يعنى من چنان نيستم كه شما را از چيزى نهى كنم و خود بدان دست زنم و هر چه را براى خود به پسندم همان را براى شما پسنديده و انتخاب ميكنم. و معناى ديگر آن است كه هدف من از اينكه شما را از اينكار نهى ميكنم و باز دارم جلب منفعت براى خودم نيست و چنان نيست كه من شما را از كم فروشى نهى كنم تا سود آن عايد خودم گردد.

(إِنْ أُرِيدُ إِلَّا الْإِصْلاحَ) و من از اين امر و نهى‌ها جز اصلاح كار دين و دنياى شما نظرى ندارم.

(مَا اسْتَطَعْتُ) تا آنجا كه بتوانم و قدرت داشته باشم.

(وَ ما تَوْفِيقِي إِلَّا بِاللَّهِ) و توفيق من در مورد امر و نهى بشما جز بخدا نيست و جز او كسى بمن توفيق نميدهد، و آنچه من انجام ميدهم به نيرو و قدرت خودم نيست بلكه بكمك و لطف خدا و سبب سازى او است.

(عَلَيْهِ تَوَكَّلْتُ) و معناى توكل بر خدا رضايت به تدبير او و واگذار كردن كارها بدو و توسل باطاعت و فرمانبردارى او است.

(وَ إِلَيْهِ أُنِيبُ) مجاهد گفته: يعنى در روز معاد بازگشتم بسوى او است، و حسن گفته: يعنى در كردار و نيت دل بخدا رو آورم يعنى همه كارهاى خود را براى رضاى خدا انجام دهم.

(وَ يا قَوْمِ لا يَجْرِمَنَّكُمْ شِقاقِي أَنْ يُصِيبَكُمْ ..) بگفته زجاج: يعنى مخالفت و دشمنى‌