كه منظور خوردن پول آب است.

(يَصُدُّونَ عَنْ سَبِيلِ اللَّهِ) يعنى ديگران را از پيروى دين اسلام كه همان راه خدايى است كه آنها را بدان دعوت كرده، و هم از پيروى كردن محمد- 6- باز دارند.

(وَ الَّذِينَ يَكْنِزُونَ الذَّهَبَ وَ الْفِضَّةَ وَ لا يُنْفِقُونَها فِي سَبِيلِ اللَّهِ) يعنى اموال را انباشته ميكنند و زكاتش را نمى‌پردازند، چون از رسول خدا- 6- روايت شده كه فرمود: هر مالى را كه زكاتش نپردازى گنج است (و مشمول اين آيه است) اگر چه آشكار و در دسترس باشد، و هر مالى كه زكاتش را بپردازى گنج نيست (و مشمول اين آيه نيست) اگر چه در زمين مدفون باشد. و ابن عباس و حسن و شعبى و سدّى نيز همين قول را اختيار كرده (و گفته‌اند: منظور از گنج مالى است كه زكاتش پرداخته نشود). و جبائى گفته: اجماع مسلمانان بر همين گفتار است.

و از على 7 روايت شده كه فرمود: آنچه بيش از چهار هزار (درهم يا دينار)[1] باشد آن گنج است (و مشمول اين آيه است) چه زكاتش پرداخت شده باشد و چه پرداخت نشده باشد، و كمتر از آن مقدار نفقه است.

و بيشتر مفسران معتقدند كه اين آيه از آيات پيشين جدا است و ناظر بمانعان زكات از اين امت (و مسلمانان) ميباشد، (و درباره آنان نازل شده) و برخى گفته‌اند:

عطف بما قبل است (و منظور همان علماء و رهبانان يهود و نصارى ميباشند) و بهتر آن است كه بگوئيم: هر دو دسته را شامل ميشود.

(فَبَشِّرْهُمْ بِعَذابٍ أَلِيمٍ) يعنى آنها را بعذابى دردناك آگاه كن. و سالم بن ابى الجعد روايت كرده كه چون اين آيه نازل شد رسول خدا- 6- فرمود: نابود باد طلا، نابود باد نقره، و سه بار اين جمله را تكرار فرمود، اين سخن بر اصحاب آن حضرت گران آمد، عمر عرضكرد: اى رسول خدا پس چه مالى (خوب است كه) ما برگيريم؟

[1]- واحد پول در روايت ذكر نشده از اينرو ما بطور ترديد در ميان پرانتز درهم يا دينار را ذكر كرديم.