بيان آيه 25 تا 27

شرح لغات:

موطن: جايى است كه صاحب آن در آنجا اقامت گزيند.

حنين: نام دره‌اى است ميان مكه و طائف.

اعجاب: (در أعجبتكم) خوشحالى و سرور است از آنچه بشگفت آورد.

رحب: بمعناى فراخى در مكان است، و ضدّ آن تنگى است.

سكينه: آرامش و امنيت.

تفسير:

چون در آيات پيش بمؤمنان دستور كارزار داده شد، در اين آيات خداى تعالى نصرتهايى را كه در حالات مختلف نصيب آنان كرده تذكر ميدهد:

(لَقَدْ نَصَرَكُمُ اللَّهُ ...) لام در اينجا لام قسم است، و گويا خداى تعالى سوگند خورده كه مؤمنان را در جاهاى بسيارى يارى كرده و با وجود ضعف و افراد اندك آنان را بر دشمن پيروز گردانده، و اين سخن را بدانجهت فرمود كه آنان را تشويق كند تا در مورد فرمانبردارى خدا پاى بند خاندان و نزديكان نشوند و دل از آنها برگرفته بسوى خداى تعالى متوجه شوند، و از امام باقر و امام صادق 8 روايت شده كه فرمودند: اين «مواطن كثيرة» در آيه، هشتاد مورد بود (كه خدا مسلمانان را يارى كرد). و در حديث آمده كه متوكل سخت بيمار شد و نذر كرد: اگر خدا او را شفا داد مالى «كثير» صدقه بدهد، و چون بهبودى يافت از علماء پرسيد (براى اداى نذر چه اندازه بايد صدقه بدهم) و حد مال كثير چقدر است؟ آنان در اينباره اختلاف كردند، نزديكان متوكل نظر دادند كه اين مسئله را از حضرت على بن محمد (امام هادى) 7 بپرسد، و اين جريان در وقتى بود كه آن حضرت در خانه متوكل زندانى بود،