[سوره يونس (10): آيات 99 تا 100]

(وَ لَوْ شاءَ رَبُّكَ لَآمَنَ مَنْ فِي الْأَرْضِ كُلُّهُمْ جَمِيعاً أَ فَأَنْتَ تُكْرِهُ النَّاسَ حَتَّى يَكُونُوا مُؤْمِنِينَ (99) وَ ما كانَ لِنَفْسٍ أَنْ تُؤْمِنَ إِلاَّ بِإِذْنِ اللَّهِ وَ يَجْعَلُ الرِّجْسَ عَلَى الَّذِينَ لا يَعْقِلُونَ (100))

ترجمه:

و اگر پروردگار تو ميخواست همه مردمى كه در زمين هستند يكسره ايمان ميآوردند، مگر تو مى‌توانى مردم را مجبور كنى تا ايمان بياورند؟ (99) و هيچكس نتواند جز باذن خدا ايمان آورد، و پليدى (يا عذاب) را خداوند براى كسانى كه خردورزى نميكنند مقرر ميدارد (100).

شرح لغات:

مشيت و اراده و ايثار و اختيار همگى در معنى شبيه بيكديگر هستند، منتهى موارد استعمال آنها فرق ميكند.

نفس: بگفته على بن عيسى: آن حقيقتى است كه اگر در موجودى جز آن چيزهاى ديگر از بين روند آن حقيقت از بين نرود، و نفس هر چيز و ذات آن، هر دو يكى است جز آنكه گاهى دنبال نام چيزى، با لفظ نفس آن را تأكيد ميكنند ولى بوسيله لفظ «ذات» تأكيد نمى‌آورند.

تفسير:

چون مطلب بدينجا رسيد كه ايمان در وقت اضطرار سودبخش نيست، خداى سبحان در اينجا بيان فرموده كه اگر چنين ايمانى سود بخش بود خداوند همه مردم‌