(وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَشْكُرُونَ) ولى بيشترشان سپاس نعمتهاى خدا را نميدارند و راه كفران و انكار را مى‌پيمايند. و معناى آيه- چنانچه بعضى گفته‌اند- چنين است كه: آنچه را شما مدعى حرمت آنها هستيد خداوند بر شما حرام نكرده و بدينوسيله زندگى را بر شما تنگ نساخته است. و يا معناى آيه چنين است كه فضل خداوند چنان است كه از شتاب كردن در كيفر آنان كه بر خدا دروغ مى‌بندند در دنيا صرفنظر فرموده و آنها را تا روز قيامت مهلت داده است، و بدنبال آن اين نكته را بيان ميكند كه اين مهلتى كه خدا بدانها داده است نه بخاطر جهل و بى‌اطلاعى از حال آنها است.

و لذا فرمود:

(وَ ما تَكُونُ فِي شَأْنٍ وَ ما تَتْلُوا مِنْهُ مِنْ قُرْآنٍ ...) يعنى اى محمد تو در هيچ حالى از حالات و در هيچ كارى از كارها مانند تبليغ رسالت و تعليم شريعت و غيره نيستى، و چيزى از قرآن را تلاوت نكنى، و تو و امت تو هيچ كارى از كارها را انجام ندهيد جز آنكه ما بر اعمال شما آگاه و شاهد و ناظر آنها هستيم.

(إِذْ تُفِيضُونَ فِيهِ) يعنى در كارى كه داخل ميشويد و بدان سر گرم ميگرديد.

(وَ ما يَعْزُبُ عَنْ رَبِّكَ) يعنى چيزى نيست كه از علم و ديدار و قدرت پروردگار تو دور و پنهان شود.

(مِنْ مِثْقالِ ذَرَّةٍ فِي الْأَرْضِ وَ لا فِي السَّماءِ) يعنى از وزن مورچه كوچك (چون ذره بمعناى مورچه كوچك است).

(وَ لا أَصْغَرَ مِنْ ذلِكَ وَ لا أَكْبَرَ إِلَّا فِي كِتابٍ مُبِينٍ) و نه كوچكتر از وزن مورچه كوچك و نه بزرگتر از آن چيزى نيست جز آنكه پيش از خلقت خداوند آن را در كتابى بيان داشته، و منظور از اين كتاب «لوح محفوظ» يا نامه‌اى است كه فرشتگان مخصوص آن را يادداشت و ضبط كرده‌اند.

امام صادق 7 فرمود: هر گاه رسول خدا- 6- اين آيه را تلاوت ميكرد بسختى ميگريست.