اللَّه عليه و آله- با من عهد و وصيت كرده و بمن فرموده.

اى على تو با گروه پيمان شكن، و گروه متجاوز و ستمگر، و دسته بيرون روندگان (از دين) پيكار خواهى كرد.[1](إِنَّهُمْ لا أَيْمانَ لَهُمْ)- آنكه بفتح همزه- (ايمان) خوانده است- معنايش اين است كه اينها پاى بند پيمان و سوگند خود نيستند، چنانچه گويند: فلان كس عهد و پيمان ندارد يعنى پاى بند پيمان خود نيست و بدان وفا نكند،- و آنكه بكسر همزه خوانده- معنايش اين است كه پس از پيمان شكنى كه كردند شما ديگر بدانها امان ندهيد، و محتمل است معناى آن اين باشد كه اگر آنها بكسى امان بدهند به امان خود وفا نكنند، و احتمال ديگر آنكه معناى آيه آن باشد كه اينان كافر شدند پس ايمان ندارند.

(لَعَلَّهُمْ يَنْتَهُونَ) يعنى با آنها كار زار كنيد شايد دست از كفر بدارند چون بدون كار زار آنها دست از كفر نميكشند، و برخى گفته‌اند: معناى آيه اين است كه هدف شما از كارزار با آنها همين باشد كه آنها دست از شرك و بت‌پرستى بردارند.

سؤال اگر كسى بگويد: در آغاز آيه خداى تعالى سوگند و عهدى براى آنها اثبات كرده كه فرمايد:(وَ إِنْ نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ ...) پس چگونه دنبال آن يكسره عهد آنها را نفى كرده و فرموده:(إِنَّهُمْ لا أَيْمانَ لَهُمْ ...)؟

پاسخ آنچه خداى تعالى اثبات فرموده همان عهد و پيمانى بود كه بستند و چون آنها بر طبق آن عمل نكرده و بدان وفا نمودند خداوند آن را نفى فرموده.

(أَ لا تُقاتِلُونَ قَوْماً نَكَثُوا أَيْمانَهُمْ وَ هَمُّوا بِإِخْراجِ الرَّسُولِ) الف (در ...( أَ لا تُقاتِلُونَ ..)

[1]- اين حديث- باختلاف عبارت- در روايات بسيارى كه شيعه و سنى از رسول خدا-6 نقل كرده‌اند آمده است، و منظور از گروه پيمان شكن: طلحه و زبير، و گروه متجاوز: معاويه و دار و دسته‌اش، و بيرون روندگان از دين خوارج هستند.