و برخى گفته‌اند: منظور از اين شريكان فرشتگان و پريان هستند كه اگر مورد هدايت قرار گيرند هدايت شوند. و برخى گفته‌اند: منظور بزرگان و رؤساى گمراه كننده آن مردم بوده‌اند كه مردم را بگمراهى ميكشاندند.

(فَما لَكُمْ) يعنى شما را چه شده كه چيزهايى را پرستش ميكنيد كه هيچگونه سود و زيانى ندارند؟

(كَيْفَ تَحْكُمُونَ) و اين جمله بيان شگفت حال آنها است يعنى چگونه قضاوت ميكنيد كه اين بتها معبودان ما هستند، و شايسته پرستش ميباشند؟ و برخى گفته‌اند: يعنى چگونه بدون دليل و برهان بنفع خود حكم ميكنيد؟

(وَ ما يَتَّبِعُ أَكْثَرُهُمْ إِلَّا ظَنًّا) و بيشتر اين كافران جز از گمان پيروى نمى‌كنند، آن گمانى را كه از روى تقليد رؤساء و پدرانشان هست و نفعى نبخشد.

(إِنَّ الظَّنَّ لا يُغْنِي مِنَ الْحَقِّ شَيْئاً) و همانا گمان به هيچ وجه جاى حق را نميگيرد، زيرا حق در صورتى نفع مى‌بخشد كه انسان علم بحقانيت آن داشته و از روى معرفت صحيح آن را بشناسد، و گمان اين چنين نيست زيرا ممكن است آنچه مورد گمان واقع شده بر خلاف حقيقت باشد، و از اينرو با علم برابرى نكند.

(إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ بِما يَفْعَلُونَ) و خدا بدانچه ميكنند دانا است، و بر طبق اعمالشان آنها را كيفر دهد

.