كه آنها را شريك در عبادت خداى تعالى قرار داده‌ايد- يا شريك در اموال خود قرارشان داده‌ايد- كسى هست كه بتواند موجودات را از عدم بوجود آورد، و دوباره در عالم ديگر بازشان گرداند؟

(قُلِ اللَّهُ يَبْدَؤُا الْخَلْقَ ثُمَّ يُعِيدُهُ) يعنى اگر گفتند: شريكان (در عبادت يا اموال ما) چنين قدرتى ندارند، و يا در جواب سكوت كردند، در آن وقت بآنها بگو: خدا است كه خلق را در آغاز بدون نمونه آفريده و سپس از بين ميبرد و دوباره در روز قيامت بازش گرداند.

(فَأَنَّى تُؤْفَكُونَ) پس چگونه و چرا از حق روى بگردانيد، و از ايمان بحق باز گرديد؟ آن گاه خداى تعالى از راه ديگر احتجاج با آنها را آغاز كرده فرمايد:

(قُلْ هَلْ مِنْ شُرَكائِكُمْ مَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ) اى محمد بگو: آيا در اين بتها كسى هست كه مردم را از روى دليل و برهان بهدايت و صلاح و رستگارى و خوبى راهبرى كند؟ چاره‌اى ندارند جز آنكه بگويند: نه!(قُلِ اللَّهُ يَهْدِي لِلْحَقِّ) در اينوقت تو بدانها بگو خدا است آن كسى كه براه رستگارى راهبرى كند.

(أَ فَمَنْ يَهْدِي إِلَى الْحَقِّ أَحَقُّ أَنْ يُتَّبَعَ) آيا كسى كه ديگران را براه توحيد و رستگارى هدايت كند براى اطاعت أمر و نهى او شايسته‌تر است.

(أَمَّنْ لا يَهِدِّي إِلَّا أَنْ يُهْدى‌) يا آن كس كه احدى را بسوى حق راهبرى نكند جز آنكه خود هدايت و راهبرى شود، و بتها اين چنين بودند كه نمى‌توانستند راهبر شوند و نه راهبرى گردند، زيرا آنها سنگهاى مرده و بيجانى بودند. و اينكه خداى تعالى فرمود:(إِلَّا أَنْ يُهْدى‌) (مگر آنكه هدايت شوند) نه چنان بوده كه اگر كسى آنها را هدايت كند هدايت يابند بلكه روى عقيده فاسد و الزام آنها فرموده، و براى رساندن غايت جهل و نادانى آنها است كه با اينكه اين بتها اجساد مرده و بى- شعورى هستند كه اگر هدايت هم شوند هدايت نيابند باز هم اينان دست از پرستش آنها بر ندارند.