كلامى را كه پيغمبر بگويد از پيش خود نگفته و از اينرو قرآن نسخ نشده و هيچگاه پيغمبر از پيش خود قرآن را تغيير نخواهد داد و اگر سخنى در نسخ قرآن بگويد همان سخن از جانب خدا است منتهى بصورت قرآن نيست و دليل بر اين همان آيه‌اى است كه خدا فرموده:

(وَ ما يَنْطِقُ عَنِ الْهَوى‌ إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحى‌)[1] پيغمبر از روى هوى و هوس سخن نگويد و هر چه بگويد از روى وحيى است كه بدو شده.

(قُلْ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ) يعنى اگر خدا ميخواست آن را بر شما نميخواندم يعنى آن را بر من نازل نميكرد.

(وَ لا أَدْراكُمْ بِهِ) و خدا شما را بدان دانا نميكرد، يعنى بر من نازل نميكرد تا من بر شما بخوانم، و در نتيجه شما بدان دانا گرديد.

(فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ) و من پيش از نزول قرآن روزگار درازى در ميان شما بودم و چيزى از آن بر شما نخواندم و ادعاى پيغمبرى نكردم تا وقتى كه خدا مرا بنبوت مبعوث فرمود.

(أَ فَلا تَعْقِلُونَ) آيا بخردهاى خود در آن انديشه نميكنيد تا بدانيد كه مصلحت در آنى است كه خدا نازل فرموده نه آنچه شما آن را ميخوانيد. على بن عيسى گفته:

عقل آن علمى است كه بتوان بوسيله آن از روى چيز موجود و حاضر بر چيزى كه مخفى و غايب است استدلال كرد، و مردم در اينباره متفاوتند. برخى عاقلتر از ديگران هستند و قدرت بيشترى براى استدلال دارند.

(فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً ...) يعنى هيچكس ستمكارتر نيست از آنكه بر خدا افتراء بندد.

(إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ) (و براستى كه گروه مجرم رستگار نشوند) حسن گفته منظور از مجرمان مردمان مشرك هستند.

[1]- سوره نجم آيه 3- 4.