[سوره يونس (10): آيات 15 تا 17]

(وَ إِذا تُتْلى‌ عَلَيْهِمْ آياتُنا بَيِّناتٍ قالَ الَّذِينَ لا يَرْجُونَ لِقاءَنَا ائْتِ بِقُرْآنٍ غَيْرِ هذا أَوْ بَدِّلْهُ قُلْ ما يَكُونُ لِي أَنْ أُبَدِّلَهُ مِنْ تِلْقاءِ نَفْسِي إِنْ أَتَّبِعُ إِلاَّ ما يُوحى‌ إِلَيَّ إِنِّي أَخافُ إِنْ عَصَيْتُ رَبِّي عَذابَ يَوْمٍ عَظِيمٍ (15) قُلْ لَوْ شاءَ اللَّهُ ما تَلَوْتُهُ عَلَيْكُمْ وَ لا أَدْراكُمْ بِهِ فَقَدْ لَبِثْتُ فِيكُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ أَ فَلا تَعْقِلُونَ (16) فَمَنْ أَظْلَمُ مِمَّنِ افْتَرى‌ عَلَى اللَّهِ كَذِباً أَوْ كَذَّبَ بِآياتِهِ إِنَّهُ لا يُفْلِحُ الْمُجْرِمُونَ (17))

ترجمه‌

و چون آيه‌هاى روشن ما برايشان خوانده شود آن كسانى كه انتظار ديدار ما (و روز قيامت) را ندارند گويند: قرآنى غير از اين بياور يا آن را عوض كن، بگو مرا نرسد كه آن را از پيش خود عوض كنم، و من جز آنچه را كه بمن وحى ميشود پيروى نميكنم، كه براستى من اگر نافرمانى پروردگارم را كنم از عذاب روزى بزرگ بر خود ميترسم (15) بگو اگر خدا ميخواست من آن را بر شما نمى‌خواندم و بدان آگاهتان نمى‌ساختم، كه من روزگار درازى پيش از اين در ميان شما زيسته‌ام، آيا تعقل نمى‌كنيد (16) پس چه كسى ستمكارتر است از آنكه بخدا دروغ ببندد يا آيه‌هاى او را دروغ شمارد، براستى كه بزهكاران رستگار نخواهند شد (17).

شرح لغات:

تلقاء: جهت روبروى چيز.