عوف بود فرستاد و بدانها دستور داد باين مسجدى كه مشتى ستمگر بنا كرده‌اند برويد و آن را ويران كرده بسوزانيد و روايت شده كه آن حضرت عمار بن ياسر و وحشى را فرستاد تا آن را آتش زدند. و دستور داد كه آنجا را زباله دانى كرده و مردارها را در آن بياندازند. و بدنبال آن جريان خداى سبحان از اقامه نماز در آن نهى فرمود:

(لا تَقُمْ فِيهِ أَبَداً) يعنى هرگز در آن نماز نگزار و سپس قسم ياد كرده فرمود:

(لَمَسْجِدٌ أُسِّسَ عَلَى التَّقْوى‌ مِنْ أَوَّلِ يَوْمٍ) يعنى قسم بخدا مسجدى كه از نخستين روز بناى آن، اساس و بنيانش بر تقوى و اطاعت خدا ساخته شده.

(أَحَقُّ أَنْ تَقُومَ فِيهِ) سزاوارتر است كه در آن اقامه نماز كنى و در اينكه اين مسجد كدام بوده اختلاف است، ابن عباس و حسن و عروة بن زبير گفته‌اند كه مراد مسجد قباء است. زيد بن ثابت و ابن عمرو ابى سعيد خدرى گفته‌اند كه مقصود مسجد رسول خدا است. و روايت شده از پيغمبر 6 كه فرمود آن همين مسجد من است و نيز ابو مسلم گويد كه مقصود هر مسجدى است كه براى اسلام و براى خاطر خدا بنا شود. سپس مسجد و اهل آن را توصيف نموده ميفرمايد:

(فِيهِ) يعنى در اين مسجدى كه بر پايه تقوى و پرهيزكارى بنا شده است.

(رِجالٌ يُحِبُّونَ أَنْ يَتَطَهَّرُوا) مردانى هستند كه دوست دارند براى خدا نماز گذارند در حالى كه ببهترين پاكيزگى پاك باشند و حسن گفته: يعنى دوست دارند از گناهان پاك گردند و همين معنى از حضرت باقر و حضرت صادق 8 روايت شده و در روايت است كه پيغمبر از اهل قباء پرسيد شما براى تطهير چه ميكنيد كه خداى تعالى شما را بدان نيكو ستايش كرده گفتند: ما جاى غائط را (با آب) شستشو ميدهيم حضرت فرمود خداوند درباره شما نازل فرموده:

(وَ اللَّهُ يُحِبُّ الْمُطَّهِّرِينَ) و خداوند پاكيزگان را دوست ميدارد، سپس خداى سبحان فرق ميان دو مسجد را اينگونه بيان فرمايد:

(أَ فَمَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ تَقْوى‌ مِنَ اللَّهِ وَ رِضْوانٍ خَيْرٌ أَمْ مَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‌ شَفا جُرُفٍ هارٍ) بيانش در پيش گذشت، خداى تعالى تشبيه فرموده بناى آنها را بر آتش دوزخ‌