(وَ يَتَرَبَّصُ بِكُمُ الدَّوائِرَ) و انتظار حوادث بد روزگار و سرنوشتهاى ناپسند را در مورد شما دارند، زجاج و فراء گفته‌اند: انتظار مرگ يا كشته شدن مؤمنان را ميبردند، و چشم براه مرگ پيغمبر- 6- بودند تا به آئين مشركان باز گردند.

(عَلَيْهِمْ دائِرَةُ السَّوْءِ) ولى بلاء و حوادث بد بر آنها است، يعنى آنچه را انتظار ميكشند خود سزاوارتر بدانند و براى هميشه مغلوبند.

(وَ اللَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ) و خدا بگفتارشان شنوا است و به نيتهاى دل آنان دانا و آگاه است، و چيزى از گفتار و مقاصدشان بر خدا پوشيده نيست.

(وَ مِنَ الْأَعْرابِ مَنْ يُؤْمِنُ بِاللَّهِ وَ الْيَوْمِ الْآخِرِ) و از همان اعراب باديه نشين مردمانى هستند كه اعتقادى سالم بخدا و روز جزا و بهشت و دوزخ دارند.

(وَ يَتَّخِذُ ما يُنْفِقُ قُرُباتٍ عِنْدَ اللَّهِ) و آنچه را كه در راه جهاد و راههاى ديگر خيرات خرج ميكنند منظورشان فرمانبردارى در پيشگاه خدا و بزرگداشت فرمان او و مراعات حق وى ميباشد، و يا بگفته بعضى: منظورشان تقرب بخدا است و در طلب ثواب و جلب رضايت او هستند.

(وَ صَلَواتِ الرَّسُولِ) قتاده گفته: يعنى مترصد دعاى رسول خدا- صلى اللَّه عليه- و آله- بخير و بركت براى خود هستند، و ابن عباس و حسن گفته‌اند: منظور از صلوات رسول استغفار آن حضرت است. و بهر صورت دعاى خير آن حضرت را براى خود ميخواهند.

(أَلا إِنَّها قُرْبَةٌ لَهُمْ) يعنى: دعاى خير آن حضرت موجب تقرب آنها است كه آنها را بثواب خدا نزديك ميسازد. و ممكن است مقصود اين باشد كه همان انفاق و خرج كردن آنها موجب تقرب آنان بخدا است.

(سَيُدْخِلُهُمُ اللَّهُ فِي رَحْمَتِهِ) و اين وعده‌اى است كه خداى سبحان بآنان داده كه آنان را مورد رحمت خويش قرار دهد و در بهشت داخلشان ميكند، و در اين جمله مبالغه نيز هست به اينكه رحمت خدا بطور كامل آنها را فرا ميگيرد و شاملشان ميشود.

(إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ) و خدا آمرزنده گناهانشان ميباشد و بفرمانبرداران خود مهربان است‌

.