[سوره التوبة (9): آيه 90]

(وَ جاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرابِ لِيُؤْذَنَ لَهُمْ وَ قَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ سَيُصِيبُ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذابٌ أَلِيمٌ (90))

ترجمه:

عذر جويان از اعراب (باديه نشين بنزد تو) آمدند تا (براى تخلف از جهاد) بدانها اذن داده شود، و (هم چنين) كسانى كه (در ادعاى ايمان خود) بخدا و رسول دروغ ميگويند (در جهاد) باز نشستند، زود باشد برسد بكسانى از ايشان كه كافر شده‌اند عذابى دردناك (90).

تفسير:

چون داستان تخلف كنندگان از جهاد در پيش گذشت خداى تعالى اعراب باديه نشين آنان را بدو دسته تقسيم فرمود:

(وَ جاءَ الْمُعَذِّرُونَ مِنَ الْأَعْرابِ) بيشتر مفسران گفته‌اند: يعنى عذر تراشان و بهانه جويانى كه در واقع عذرى ندارند و مقصر هستند، و برخى چون ابن عباس گفته‌اند:

منظور عذر داران هستند كه براستى عذرى براى تخلف از جنگ داشته‌اند و آنها گروهى از بنى غفار بودند.

وى براى اثبات سخن خود استدلال بجمله بعدى آيه كرده كه فرمايد:(وَ قَعَدَ الَّذِينَ كَذَبُوا ...) و گفته است: خداوند دروغگويان منافقان را بدانها عطف كرده و اين دليل آن است كه دسته نخست در بيان عذر خود راستگو و صادق بوده‌اند، و برخى گفته‌اند: يعنى آنان كه خود را بصورت مردمان معذور در آورده و در حقيقت معذور نبودند.