مكن، او در پاسخ گفت: محمد كسى است كه هر كس چيزى بدو بگويد باور كند، ما هر چه خواستيم مى‌گوييم آن گاه بنزد او ميرويم و برايش قسم ميخوريم و او قسم ما را هم باور ميكند، و اين نبتل كسى است كه رسول خدا- 6- درباره‌اش فرمود: هر كه ميخواهد شيطان را ببيند به نبتل بن حارث بنگرد.

و آيه‌(يَحْلِفُونَ بِاللَّهِ لَكُمْ لِيُرْضُوكُمْ) را برخى چون مقاتل و كلبى گفته‌اند:

درباره منافقانى كه از جنگ تبوك تخلف كردند نازل شده كه چون آن حضرت از تبوك بازگشت بنزد مؤمنان آمده و از تخلف خود عذر خواهى كرده بهانه تراشى نمودند و براى آنها قسم خوردند.

و قتادة و سدى گفته‌اند: درباره جلاس بن سويد و ديگر از منافقان نازل شد كه گفتند: اگر آنچه محمد گويد حق باشد ما از خران پست‌تريم، و در آن وقت غلامى از انصار بنام عامر بن قيس نزد ايشان بود چون اين سخن را شنيد بدانها گفت: بخدا قسم آنچه محمد ميگويد: حق است و شما بدتر از خران هستيد، سپس بنزد پيغمبر- 6- آمد و جريان را باطلاع آن حضرت رسانيد، رسول خدا- 6- آنان را خواست و گفته عامر بن قيس را از آنها پرسيد آنان قسم خوردند كه عامر دروغ ميگويد. پس اين آيه نازل شد.

تفسير:

خداى سبحان در اين آيات دوباره بذكر حال منافقان پرداخته چنين فرمايد:

(وَ مِنْهُمُ) يعنى از اين منافقان.

(الَّذِينَ يُؤْذُونَ النَّبِيَّ) اذيت و آزار گاهى عملى است و گاهى قولى و زبانى، و در اينجا منظور اذيت زبانى است.

(وَ يَقُولُونَ هُوَ أُذُنٌ) يعنى ميگويند او چنان است كه هر چه بدو گويند مى‌شنود و آن را مى‌پذيرد.

(قُلْ) بگو اى محمد(أُذُنُ خَيْرٍ لَكُمْ) يعنى او گوش خوبى است كه آنچه بخير و صلاح شما است مى‌شنود كه همان وحى باشد. و برخى گفته‌اند: معناى اين‌