حديث ديگر است كه پيامبر وقتى اين آيه را خواند.(وَ مِمَّنْ خَلَقْنا أُمَّةٌ يَهْدُونَ بِالْحَقِّ وَ بِهِ يَعْدِلُونَ) (اعراف 181: از آفريدگان ما مردمى هستند كه بحق هدايت مى‌كنند و داورى آنها بر طبق آنست) فرمود: خداوند به شما هم نظير آنچه بقوم موسى داده بود، عطا كرد.

(وَ قَطَّعْناهُمُ اثْنَتَيْ عَشْرَةَ أَسْباطاً أُمَماً): بنى اسرائيل را بدوازده قبيله تقسيم كرديم، زيرا فرزندان اسرائيل، دوازده نفر بوده‌اند و از هر كدام قبيله‌اى پديد آمد.

علت اينكه خداوند آنها را تقسيم كرد، اين بود كه در خوردنيها و نوشيدنيها هر كدام تكليفشان روشن باشد و به رئيس خود مراجعه كنند و كار موسى آسان شود و كينه و عداوتى ميان آنها واقع نشود.

(وَ أَوْحَيْنا إِلى‌ مُوسى‌ إِذِ اسْتَسْقاهُ قَوْمُهُ أَنِ اضْرِبْ بِعَصاكَ الْحَجَرَ ...): هنگامى كه آنها از موسى طلب آب كردند، به او وحى كرديم كه عصاى خود را به سنگ بزند. همين كه عصا را به سنگ زد، دوازده چشمه آب، بمدارايى بجريان در آمد.

اين آب هنگامى كه از سنگ خارج مى‌شد، كم بود و تدريجاً زياد مى‌شد. بهمين جهت، در اينجا «انبجاس» و در سوره بقره «انفجار» بكار رفته. فرق اين دو كلمه همين است كه اولى بمعناى جريان يافتن آب كم و دومى بمعناى جريان يافتن آب زياد است. ما بقى آيه را در سوره بقره تفسير كرده‌ايم (آيه 60)