تورات، كه بقولى از چوب و بقولى از زمرد، بطول ده ذراع و بقولى از زبرجد سبز و ياقوت سرخ و بقولى تعداد آنها دو تا بود، هر چه كه براى دين لازم بود، اعم از موعظه و اصول و فروع دين، نگاشتيم.

(فَخُذْها بِقُوَّةٍ): اين الواح را با نيروى جسمى و جديت و كوشش و بقولى با تصميم قطعى بردار.

(وَ أْمُرْ قَوْمَكَ‌ يَأْخُذُوا بِأَحْسَنِها): و قومت را امر كن كه بهترين دستورات آن را كه در باره واجبات و مستحبات است و بهتر از مباحات مى‌باشد، بگيرند و عمل كنند.

جبائى گويد: يعنى به ناسخ آن عمل كنند، نه منسوخ آن. اين قول ضعيف است. زيرا منسوخ، حسن خود را از دست داده است. برخى گويند: منظور از «احسن» حسن و نيكوست نه نيكوتر و تمام مطالب تورات نيكو بود. مثل‌(وَ لَذِكْرُ اللَّهِ أَكْبَرُ) (عنكبوت 45: ياد خدا بزرگ است، نه بزرگتر).

(سَأُرِيكُمْ دارَ الْفاسِقِينَ‌): حسن و مجاهد و جبائى گويند: يعنى بزودى جهنم را به شما نشان مى‌دهم. مقصود اين است كه متوجه باشيد كه از فاسقين كه در جهنم هستند، نباشيد. در اين جمله، مخالفين امر خدا را تهديد مى‌كند.

عطيه عوفى گويد: منظور از ديار فاسقين، ديار فرعون و قوم او در مصر است.

قتاده گويد: يعنى شما را به شام مى‌برم و به شما خانه‌هاى مردمى نشان مى‌دهم كه گرفتار بلا شدند تا عبرت بگيريد.

در تفسير على بن ابراهيم است كه: يعنى قومى نزد شما مى‌آيند كه حكومت و دولت از آن آنهاست‌

.