بيان آيه 144- 145

قرائت‌

حجازيان و روح «برسالتى» و ديگران «برسالاتى» خوانده‌اند و وجه آن گذشت.

لغت:

لوح: صحيفه‌اى كه براى نوشتن مورد استفاده قرار گيرد.

موعظة: بر حذر داشتن از كار زشت‌

مقصود:

اكنون خداوند، پيرامون نعمتهايى كه به موسى ارزانى داشته و اينكه به او دستور سپاسگزارى داده است، مى‌فرمايد:

(قالَ يا مُوسى‌ إِنِّي اصْطَفَيْتُكَ عَلَى النَّاسِ بِرِسالاتِي وَ بِكَلامِي‌): خداوند متعال فرمود:

موسى، ترا برگزيدم بوسيله رسالتها و سخنان خود ترا بر مردم ديگر ترجيح دادم.

اين امتياز براى موسى است، زيرا خداوند، بدون واسطه با هيچ بشرى صحبت نكرده بود. برخى گويند: خداوند در طور با موسى و در سدرة المنتهى با پيامبر اسلام سخن گفت.

(فَخُذْ ما آتَيْتُكَ وَ كُنْ مِنَ الشَّاكِرِينَ‌): دستورات تورات را بكار ببند و به نعمت من اعتراف كن و شكر نعمتهاى مرا بجاى آور. بديهى است كه نعمت هر چه بزرگتر باشد، شكر آن بايد كاملتر و تمام‌تر باشد. علت اينكه در اينجا شرافت موسى افزون مى‌شود، اين است كه خداوند با او سخن گفت و بدون هيچ واسطه‌اى به او حكمت آموخت، بديهى است كه هر كس علم را از بزرگترين عالم فرا بگيرد، مقام او والاتر است.

(وَ كَتَبْنا لَهُ فِي الْأَلْواحِ مِنْ كُلِّ شَيْ‌ءٍ مَوْعِظَةً وَ تَفْصِيلًا لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ): در لوحه‌هاى‌