بيان آيه 57- 58

لغت:

ثقف: پيروزى و غافلگير كردن.

تشريد: تفرقه انداختن.

خيانت: پيمان شكنى.

نبذ: خبر دادن به كسى كه آگاه نيست.

سواء: عدل. شاعر گويد:

يعنى: چنان بر پيشانى دشمنان بزن كه ترا بعدل پاسخ گويند. نقطه وسط را هم «سواء» گويند، زيرا نسبت بهمه جهات معتدل است. شاعر گويد:

يعنى: واى بر انصار و اصحاب پيامبر! بعد از آنكه پيامبر در ميان لحد، پنهان گشت.

اعراب:

اما تثقفن‌( وَ إِمَّا تَخافَنَ‌): نون تاكيد، بفعل ملحق شده، زيرا «ما» بحرف شرط ملحق شده است و اگر «ما» نبود، آمدن نون صحيح نبود. در حقيقت «ما» مانند قسم، مفيد تاكيد است و به اين جهت نون تاكيد آورده ميشود.

مقصود:

اكنون خداوند فرمان نهايى خود را در باره اين پيمان شكنان صادر كرده، مى‌فرمايد:

[1]- شعر از راجز است، مسترحمى

[2]- شعر از حسان است، مسترحمى