بيان آيه 45 تا 47

لغت:

ريح: دولت. شاعر گويد:

يعنى: همانطورى كه ترا در روز جنگ از كوه شطب يارى كرديم و برترى قوم از دولت است و عدد.

بطر: ترك شكر گزارى نعمت.

رياء: خودنمايى.

اعراب:

فتفشلوا: اين فعل منصوب است به تقدير «ان» و جواب نهى است، از اينرو «تذهب» عطف بر آن و منصوب شده است.

(بَطَراً وَ رِئاءَ النَّاسِ‌): هر دو مصدر، جانشين حال شده‌اند. فعل «يصدون» عطف بر آنهاست. نه عطف بر «خرجوا» زيرا عطف مضارع بر ماضى صحيح نيست.

مقصود:

اكنون خداوند آنها را امر به پايدارى در ميدان جنگ كرده، مى‌فرمايد:

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمْ فِئَةً فَاثْبُتُوا): اى مردم مؤمن، هر گاه با گروهى كافر برخورد مى‌كنيد، براى جنگ با آنها پايدار باشيد و فرار نكنيد. بديهى است كه مؤمن جز با كافر نمى‌جنگد.

(وَ اذْكُرُوا اللَّهَ كَثِيراً لَعَلَّكُمْ تُفْلِحُونَ‌): در موقع جنگ، از خداوند يارى بخواهيد، تا در دنيا پيروز شويد و در آخرت، رستگار. برخى گويند: يعنى وعده‌هاى خدا را كه در باره پيروزى به شما داده است، بخاطر بياوريد، تا پايدارى شما زياد شود.

(وَ أَطِيعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لا تَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ رِيحُكُمْ‌): دستورات خدا و رسولش را اطاعت كنيد و در موقع برخورد دشمن، با هم متفق باشيد و از اختلاف،