بيان آيه 42 تا 44

تعداد آيات:

از نظر كوفيان سه آيه و از نظر ديگران چهار آيه است. اختلاف در(كانَ مَفْعُولًا) است.

قرائت:

بالعدوة: ابن كثير و ابو عمرو به كسر عين و ديگران بضم عين خوانده‌اند و هر دو لغت صحيح است.

حى: گروهى از قراء باظهار هر دو ياء و گروهى بادغام خوانده‌اند. ادغام آن نظير كلمات ديگرى است كه عين الفعل و لام الفعل آنها يكى است و اظهار آن بخاطر اين است كه در مضارع آن «يحيى» ادغام غير ممكن است.

لغت:

عدوة: كنار وادى. هر وادى داراى دو «عدوه» است.

دنيا: مؤنث «ادنى»، نزديكتر.

قصوى: مؤنث «اقصى»، دورتر. قاعده اين است كه اين و او قلب به ياء شود مثل دنيا و عليا. لكن حجازيان در مورد كلمه قصوى و او را باقى گذاشته‌اند.

ركب: جمع راكب. سواران.

علو: بلندى.

سفل: پايين.

نوم: خواب و منام: خوابگاه قلة: كمى فشل: ضعف‌