[سوره الأنفال (8): آيات 15 تا 17]

(يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِذا لَقِيتُمُ الَّذِينَ كَفَرُوا زَحْفاً فَلا تُوَلُّوهُمُ الْأَدْبارَ (15) وَ مَنْ يُوَلِّهِمْ يَوْمَئِذٍ دُبُرَهُ إِلاَّ مُتَحَرِّفاً لِقِتالٍ أَوْ مُتَحَيِّزاً إِلى‌ فِئَةٍ فَقَدْ باءَ بِغَضَبٍ مِنَ اللَّهِ وَ مَأْواهُ جَهَنَّمُ وَ بِئْسَ الْمَصِيرُ (16) فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَ لكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَ ما رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَ لكِنَّ اللَّهَ رَمى‌ وَ لِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلاءً حَسَناً إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ (17))

[1]

ترجمه:

اى مردم مؤمن، هر گاه بطور دسته جمعى با كفار رو برو شويد، به آنها پشت نكنيد. هر كس به آنها پشت كند در صورتى كه بمنظور رفتن بجاى مناسبترى يا پناه بردن بگروهى نباشد، بسوى خشم خدا رفته و جايش جهنم و بد جايگاهى است. شما آنها را نكشتيد. بلكه خدا كشت. هنگامى كه تو سنگريزه انداختى، تو نينداختى، بلكه خدا انداخت، براى اين كه مؤمنين را از جانب خود آزمايشى نيكو كند. خداوند شنوا و داناست.

[1]- سوره انفال آيه 15 تا 17 جزء 9 سوره 8