[سوره الأنفال (8): آيات 2 تا 4]

(إِنَّمَا الْمُؤْمِنُونَ الَّذِينَ إِذا ذُكِرَ اللَّهُ وَجِلَتْ قُلُوبُهُمْ وَ إِذا تُلِيَتْ عَلَيْهِمْ آياتُهُ زادَتْهُمْ إِيماناً وَ عَلى‌ رَبِّهِمْ يَتَوَكَّلُونَ (2) الَّذِينَ يُقِيمُونَ الصَّلاةَ وَ مِمَّا رَزَقْناهُمْ يُنْفِقُونَ (3) أُولئِكَ هُمُ الْمُؤْمِنُونَ حَقًّا لَهُمْ دَرَجاتٌ عِنْدَ رَبِّهِمْ وَ مَغْفِرَةٌ وَ رِزْقٌ كَرِيمٌ (4))

[1]

ترجمه:

همانا مؤمنان كسانى هستند كه هر گاه نام خداوند برده شود، دلشان مى‌ترسد و هر گاه آيات خدا بر آنها خوانده شود، بر ايمانشان افزوده ميشود، كسانى كه نماز را بپاى مى‌دارند و از آنچه روزى آنها كرده‌ايم، انفاق مى‌كنند. آنان مؤمن حقيقى هستند و براى آنهاست پيش خدايشان، درجات و آمرزش و رزقى نيكو.

[1]- سوره انفال آيه 2 تا 4 جزء 9 سوره 8