بيان آيه 1

قرائت:

ابن مسعود و سعد بن ابى وقاص و على بن الحسين (ع) و امام باقر (ع) و زيد بن على و امام صادق (ع) و طلحة بن مصرف «يسالونك الانفال» خوانده‌اند. ابن جنى مى‌گويد: از اين قرائت مى‌توان فهميد كه سؤال از انفال، كه مفاد قرائت مشهور است نيز بمنظور درخواست انفال بوده و غرض آنها از سؤال، اين بوده است كه انفال را تصاحب كنند.

لغت:

انفال: جمع «نفل» يعنى زيادى شى‌ء. لبيد گويد:

يعنى: تقواى خدايمان بهترين افزونى است. سرعت و تأخير من باذن خداست.

برخى گفته‌اند: نفل يعنى بخشش. نافله نماز غير واجبى است كه انسان از روى ميل بخشش مى‌كند. نوفل يعنى مرد بخشنده.

مقصود:

(يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ‌): جماعتى از اصحاب در باره انفال از تو سؤال مى‌كنند.

مفسرين در باره انفال اختلاف كرده‌اند. گروهى گفته‌اند: منظور غنائم جنگ بدر است برخى گويند: غنائم سريه‌هاست. برخى گويند: متاع يا كنيز يا غلامى است كه بدون جنگ از مشركين بدست مسلمين بيفتد. برخى گويند: اين غنائم مخصوص پيامبر است و هر گونه بخواهد، مصرف مى‌كند. برخى گفته‌اند: مقصود از انفال، چيزهايى است كه بعد از قسمت غنائم بر زمين مانده است. مثل زره و نيزه و اسب. از ابن عباس نيز روايت شده است كه منظور لباس جنگ و اسب است كه پيامبر بهر كه خواست مى-