نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 10 صفحه : 156
بيان آيه 1
قرائت:
ابن مسعود و سعد بن ابى وقاص و على بن الحسين (ع) و امام باقر (ع) و
زيد بن على و امام صادق (ع) و طلحة بن مصرف «يسالونك الانفال» خواندهاند. ابن جنى
مىگويد: از اين قرائت مىتوان فهميد كه سؤال از انفال، كه مفاد قرائت مشهور است
نيز بمنظور درخواست انفال بوده و غرض آنها از سؤال، اين بوده است كه انفال را
تصاحب كنند.
لغت:
انفال: جمع «نفل» يعنى زيادى شىء. لبيد گويد:
ان تقوى ربنا خير نفل
و باذن اللَّه ريثى و عجل
يعنى: تقواى خدايمان بهترين افزونى است. سرعت و تأخير من باذن خداست.
برخى گفتهاند: نفل يعنى بخشش. نافله نماز غير واجبى است كه انسان از
روى ميل بخشش مىكند. نوفل يعنى مرد بخشنده.
مقصود:
(يَسْئَلُونَكَ عَنِ الْأَنْفالِ):
جماعتى از اصحاب در باره انفال از تو سؤال مىكنند.
مفسرين در باره انفال اختلاف كردهاند. گروهى گفتهاند: منظور غنائم
جنگ بدر است برخى گويند: غنائم سريههاست. برخى گويند: متاع يا كنيز يا غلامى است
كه بدون جنگ از مشركين بدست مسلمين بيفتد. برخى گويند: اين غنائم مخصوص پيامبر است
و هر گونه بخواهد، مصرف مىكند. برخى گفتهاند: مقصود از انفال، چيزهايى است كه
بعد از قسمت غنائم بر زمين مانده است. مثل زره و نيزه و اسب. از ابن عباس نيز
روايت شده است كه منظور لباس جنگ و اسب است كه پيامبر بهر كه خواست مى-
نام کتاب : ترجمه مجمع البیان فی تفسیر القرآن (مترجم- بیستونی، محمد) نویسنده : الشيخ الطبرسي جلد : 10 صفحه : 156