بيان آيه 194- 195

قرائت:

يبطشون: ابو جعفر در اينجا و در قصص و دخان بضم طاء و ديگران بكسر خوانده‌اند و كسر افصح است.

كيدون: هشام و يعقوب ياء آخر را آورده و ديگران حذف كرده‌اند. در «تنظرون» نيز يعقوب به ياء خوانده است. ابو على فارسى گويد: فواصل آيات در حكم قافيه شعر هستند و همانطورى كه ياء در قافيه بايد حذف شود، در آخر آيه هم حذف مى‌شود. أعشى شاعر گويد:

يعنى: آيا گردش در بلاد، مانع مى‌شود كه مرگ به سراغ من نيايد؟ (ياء آخر «ياتين» حذف شده است)

مقصود:

اكنون بمنظور اتمام حجت، بر مشركين مى‌فرمايد:

(إِنَّ الَّذِينَ تَدْعُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ عِبادٌ أَمْثالُكُمْ‌): اين بتها كه شما آنها را خدا مى‌خوانيد و در برابر آنها كرنش مى‌كنيد، خود مخلوقاتى مثل شما و در برابر فرمان خدا رام و تسليم هستند. اينها از اين نظر، بندگان خدا شمرده مى‌شوند و در برابر خدا ذليل هستند. كلمه «عباد» يعنى خوارها و فرومايه‌ها. چنان كه مى‌فرمايد:(وَ تِلْكَ نِعْمَةٌ تَمُنُّها عَلَيَّ أَنْ عَبَّدْتَ بَنِي إِسْرائِيلَ) (شعراء 22: آيا بر من منت مى‌گذارى كه بنى اسرائيل را خوار كردى؟)( فَادْعُوهُمْ فَلْيَسْتَجِيبُوا لَكُمْ‌): اين دعا با دعاى اول فرق مى‌كند. يعنى براى رفع مشكلات و گرفتاريها آنها را بخوانيد، تا شما را اجابت كنند. لام امر در اينجا