بيان آيه 182 تا 186

قرائت‌

يذرهم: عراقيان به ياء و كوفيان به جزم و ديگران بنون و رفع خوانده‌اند.

جزم آن بخاطر اين است كه: عطف بر محل «فلا هادى له» است مثل:(فَأَصَّدَّقَ وَ أَكُنْ) (منافقين 10).

لغت‌

استدراج: فرا گرفتن تدريجى.

املاء: تاخير و مهلت.

متين: قوى و سخت كيد: مكر.

جنة: جنون.

ملكوت: ملك اعظم كه متعلق به مالكى باشد كه مملوك نباشد.

مقصود:

قبلا در باره كسانى كه اهل هدايت و ايمانند، سخن گفت. اينك در باره كسانى كه تكذيب آيات مى‌كنند، مى‌فرمايد:

(وَ الَّذِينَ كَذَّبُوا بِآياتِنا سَنَسْتَدْرِجُهُمْ مِنْ حَيْثُ لا يَعْلَمُونَ‌): آنان كه قرآن و معجزات پيامبر را تكذيب كردند، بطورى كه ندانند، آنها را بتدريج گرفتار مى‌كنيم، تا ناگهان گرفتار آيند و نتوانند نجات يابند. چنان كه مى‌فرمايد:(بَلْ تَأْتِيهِمْ بَغْتَةً فَتَبْهَتُهُمْ فَلا يَسْتَطِيعُونَ رَدَّها) (انبياء 40: ناگهان آنها را فرا مى‌گيرد و آنها را مبهوت مى‌كند و نمى‌توانند آن را رد كنند) برخى گويند: ممكن است منظور عذاب آخرت باشد. يعنى ما عذاب آخرت را