بيان آيه 175 تا 178

لغت:

نبا: خبر از حادثه‌اى بزرگ. نبوت نيز از همين كلمه مشتق است. نبى كسى است كه خداوند به او خبر داده است.

اخلاد: سكون دائم «اخلاد به ارض» چسبيدن بزمين.

لهث: اين است كه سگ زبان خود را از تشنگى بيرون آورد. «لهاث» سوزش عطش. در حديث سعيد بن جبير است كه:

«المراة اللهثى انما تفطر رمضان»

زنى كه عطش دارد، روزه رمضان را افطار مى‌كند. برخى گفته‌اند: لهث يعنى نفس زدن شديد.

اعراب:

مثلا: تفسير ضمير «ساء» كه به معناى «بئس» است. بنا بر اين فعل ماضى غير متصرف و تقدير آن «ساء المثل مثلا» است. در اين كلام يك حذف ديگر هم هست و آن اين است كه‌(الْقَوْمُ الَّذِينَ) به تقدير «مثل القوم ...» است. اين حذفها بخاطر قرينه است.

مقصود

اكنون خداوند پيامبر خود را امر مى‌كند كه داستانى ديگر از بنى اسرائيل را نقل كند. مى‌فرمايد:

(وَ اتْلُ عَلَيْهِمْ نَبَأَ الَّذِي آتَيْناهُ آياتِنا فَانْسَلَخَ مِنْها): داستان كسى براى آنها نقل كن كه حجت‌ها و دلائل خود را به او داديم و او خود را بجهالت افكند و علم را مثل چيزى كه از پوست كنده شود، از خود دور كرد.

(فَأَتْبَعَهُ الشَّيْطانُ فَكانَ مِنَ الْغاوِينَ‌): از اينرو شيطان او را دنبال كرد تا گمراهش كند و سر انجام گرفتار گمراهى و هلاكت شد.